Hope In The Air - Laura Marling

There is a man that I know,

seventeen years, he never spoke.

Guessed he had nothing to say,

he opened his mouth on Judgement Day.

I listened with all of my might,

but was scared by the look in his eyes.

Like he’d already lost the fight,

and there was no hope ever in sight.

No hope in the air,

no hope in the water,

not even for me,

your last serving daughter.

Why fear death, be scared of living,

our hearts are small and ever thinning.

There is no hope ever of winning,

oh, why fear death, be scared of living.

I have seen men provoked,

and I have seen lives revoked,

and I looked at my life and choked.

From there no more ever I spoke.

I can’t give up that quick.

My life is a candle and a wick.

You can put it out but you can’t break it down,

in the end we are waiting to be lit.

There’s hope in the air,

there’s hope in the water,

but sadly not me,

your last serving daughter.

A friend is a friend forever,

and a good one will never leave, never.

But you’ve have never been south of what blows off your mouth,

you will never understand, ever.

You speak minds handed down to you,

by the lies handed down by your truth,

and your angels will dance at your will,

will mask your scrambling youth.

I forgave you your short comings,

and ignored your childish behaviour.

Laid a kiss on your head,

and before I left said, «stay away from fleeting failure».

There’s hope in the air,

there’s hope in the water,

but sadly not me,

your last serving daughter.

Pick up your rope Lord, sling it to me,

if we are to battle I must not be weak.

And give us your strength world, and your food and your water,

oh, I am your saviour, your last serving daughter.

There’s hope in the air,

there’s hope in the water,

but sadly not me,

your last serving daughter.

There’s hope in the air,

there’s hope in the water,

But no hope for me,

your last serving daughter.

Мен танитын адам бар,

он жеті жыл, ол ешқашан сөйлеспеді.

Оның айтатын ештеңесі болмады деп 

ол сот күнінде аузын  ашты.

Бар ынтамен тыңдадым,

бірақ оның көздерінен қорықты.

Ол шайқаста жеңіліп қалғандай,

және ешқашан  үміт  болмады.

Үміт жоқ ауада,

суда үміт жоқ,

тіпті мен үшін емес,

Сіздің соңғы қызыңыз.

Өлімнен қорқу, өмір сүруден қорқу,

біздің жүрегіміз кішкентай және үнемі жіңішкереді.

Жеңіске өміт болмайды,

О, неге өлімнен қорқу, өмір сүруден қорқады.

Мен ерлердің арандатқанын көрдім,

және өмірлердің жойылғанын көрдім,

Мен өміріме қарап, тұншығып кеттім.

Ол жақтан енді, мен сөйлеспедім.

Мен тез  бере алмаймын.

Менің өмірім шам       мән және фитиль.

Сіз оны қоя аласыз, бірақ бұза алмайсыз,

соңында жарық  күтеміз.

Үміт бар ауада,

суда үміт бар,

бірақ, өкінішке орай, мен емес,

Сіздің соңғы қызыңыз.

Дос мәңгілік дос,

жақсы адам ешқашан кетпейді, ешқашан.

Бірақ сіз ешқашан аузыңыздан шыққан нәрсенің оңтүстігінде болған емессіз,

сіз ешқашан түсіне алмайсыз.

Өзіңе берілген ойларды айтасың,

сенің шындығыңның өтіріктерімен,

және періштелерің сенің қалауың бойынша билейді,

сенің аласапыран жастығыңды бүркемелейді.

Мен сенің қысқа істеріңді кешірдім,

және сіздің балалық мінез-құлқыңызды елемеді.

Басыңды сүйіп,

мен кетер алдында «өткінші сәтсіздіктерден аулақ болыңыз» дедім.

Үміт бар ауада,

суда үміт бар,

бірақ, өкінішке орай, мен емес,

Сіздің соңғы қызыңыз.

Тәңірім, арқаныңды ал, маған іліңіз,

Егер біз шайқасатын болсақ, мен әлсіз болмауым керек.

Бізге күш әлеміңізді, тамақ пен суыңызды беріңіз,

О, мен сенің Құтқарушыммын, сенің соңғы қызым.

Үміт бар ауада,

суда үміт бар,

бірақ, өкінішке орай, мен емес,

Сіздің соңғы қызыңыз.

Үміт бар ауада,

суда үміт бар,

Бірақ мен үшін үміт жоқ,

Сіздің соңғы қызыңыз.