Dos Horas Despues - Joaquín Sabina

La tarde consumió su luego fatuo

Sin carne, sin pecado, sin quizás

La noche se agavilla como un ave

A punto de emigrar

Y el mundo es un hervor de caracolas

Ayunas de pimienta, risa y sal

Y el sol es una lágrima en un ojo

Que no sabe llorar

Tu espalda es el ocaso de septiembre

Un mapa sin revés ni marcha atrás

Una gota de orujo acostumbrada

Al desdén de la mar

Y al cabo el calendario y sus ujieres

Disecando el oficio de soñar

Y la espuela en la tasca de la esquina

Y el vicio de olvidar

Por el renglón del corazón

Cada mañana descarrila un tren

Y al terminar vuelta a empezar

Dos horas después de amancer

Tiene la vida un lánguido argumento

Que no se acaba nunca de aprender

Sabe a licor y a luna despeinada

Que no quita la sed

La noche ha consumido sus botellas

Dejándose un jirón en la pared

Han pasado los días como hojas

De libros sin leer

Түстен кейін сол кездегі сұмдық болды

Ешқандай тән, күнә жоқ, мүмкін емес

Түн құстай үйіріледі

эмиграцияға жақын

Ал дүниенің өзі құрақтардың қайнауы

Бұрыштан, күлкіден, тұздан ораза

Ал күн – көздің жасы

кім жылауды білмейді

Сіздің арқаңыз қыркүйектің батуы

Кедергісіз немесе артқа қарай карта

Кәдімгі поза тамшысы

Теңізді менсінбеу үшін

Ақырында күнтізбе және оның бастаушылары

Армандау қолөнерін ашу

Ал бұрыштық жолақтағы шпор

Және ұмытудың жамандығы

жүрек сызығы бойынша

Күнде таңертең пойыз рельстен шығып кетеді

Ал соңында қайтадан басынан бастаңыз

Күн шыққаннан кейін екі сағаттан кейін

Өмірде тым ауыр дау бар

Сіз оқуды ешқашан аяқтамайсыз

Дәмі ішімдік пен дабыраған айға ұқсайды

бұл шөлді қандырмайды

Түн бөтелкелерін жеп қойды

Қабырғаға кесінді қалдыру

Жапырақтай күндер өтті

оқылмаған кітаптардан