Verfall - Illuminate

In Worten schwer läßt sich nur sagen, wie schwarz die Nacht sein kann

Wie dunkel schon ein milder Abend, wenn Leere mich umgiebt

Das Nichts — obgleich nicht existiert — doch mächtiger als jedes Sein

Wie kann das Sein sein, wenn das Nichts nicht ist?

Geräusche dringen aus dem Innern — von fern eine Melodie:

Ein Klavier klagt süß

Doch bitter bleibt Geschmack an meiner Zunge kleben

Geschmack so fremd, so fremd wie Blumen auf Gräbern

Der Heiden Mythen weh’n, durch Marmormund gesprochen

Geister alten Glaubens huschen, jammern immer noch

Um überwachs'nen Tempel und Altar zerbrochen

Baumbewachs’nes Hügelgrab und grauen Steinring hoch

Und Ruin ist geprägt auf meine Türme und Mauern!

Zu grau, um zu verblassen, und zu mächtig, nicht zu dauern

Er erzählt nicht vom Verfall des Sturmes und der Zeit

Doch vom Schiffbruch der Liebe ihrer einz’gen Herrlichkeit

Түннің қаншалықты қара болатынын сөзбен айтып жеткізу қиын

Мені қуыс қоршап тұрған жұмсақ кеш қандай қараңғы

Ештеңе - жоқ болса да, кез келген болмыстан күштірек

Ештеңе болмаса, болмыс қалай болуы мүмкін?

Шулар ішінен енеді - алыстан әуен:

Фортепиано тәтті жылайды

Бірақ тіліме ащы дәм жабысады

Дәмі бөтен, қабірдегі гүлдердей жат

Мрамор ауыздары арқылы айтылатын пұттардың мифтері соққы

Ескі сенім рухтары дірілдейді, әлі де жылайды

Өсіп кеткен ғибадатхана мен құрбандық үстелінің айналасында сынған

Ағашпен көмкерілген қорған мен сұр тас сыңғырлайды

Менің мұнараларым мен қабырғаларыма қирау басылды!

Өшіру үшін тым сұр және ұзаққа созылмайтын тым күшті

Боран мен уақыттың ыдырауын айтпайды

Бірақ махаббаттың жалғыз даңқы кеме апатынан