Дорога к себе - ГРОТ, Женя Нева

Не по размеру мне стала однажды кровать эта детская

И я вылез исследовать комнату всю, но и комната вскоре сделалась тесной

Теперь квартира моя, но опять недоволен и снова я сетую

Квадратные метры изучены были, каждый угол здесь мною исследован

Передо мною огромнейший двор и я счастлив, будто бы в песне,

Но счастье закончилось, когда каждый секрет во дворе стал известен

Что-то толкает в дорогу, от этого лучше не прячь меня

Постоянно звала территория тайны, те места, что еще не охвачены

Как на ладони районы, над городом виснут загадками тучи,

Но я ведь еще возмужал и с годами весь город был мной досконально изучен

За спиною рюкзак, в этом поиске я капитально тону

Открытую карту на стол и настала минута замахиваться на страну

Свет далекой Звезды через море зеленое, двигаюсь я к ней

Время проходит, и даже к стране интерес мой однажды иссякнет

Так я дошел до планеты, до крупных столиц от маленьких сел

Мои кеды изжеваны материками, идти дальше некуда, все

Это дорога к себе, от рождения ты являешься частью большого оркестра

Это дорога к себе, но ведь ты режиссер, снимаешь нуля свой собственный вестерн

Это дорога к себе, когда-то вся музыка стихнет, выйду люди из зала

Это дорога к себе, ты подумаешь, что все закончено, и это будет началом

На этом мой путь однозначно закончен

Свой голод я не утолил, и меня одиночество режет и точит

Куда расширяться, ведь это финальная точка большого маршрута

Но, вдруг, осознания встряска во мне, расширяйся отныне во внутрь

Сколько не познано там, в моем внутреннем мире Планеты и Солнца

Сколько тропинок не тронуто, от уменья прощать до контроля эмоций

От запрятанных страхов и комплексов до вершин восприятия

Сколько талантов таилось во мне, и сил, что на них еще не потратил я

Заглянул в себя, там увидел ребенка в игрушечном доме

Перед ним неизведанный путь, что по-новому так свиреп и огромен

Вокруг детских пеленок вздыбились волны, ветра заспорили

Я стою в эпицентре, слагаю начало своей новой истории

Это дорога к себе, от рождения ты являешься частью большого оркестра

Это дорога к себе, но ведь ты режиссер, снимаешь нуля свой собственный вестерн

Это дорога к себе, когда-то вся музыка стихнет, выйду люди из зала

Это дорога к себе, ты подумаешь, что все закончено, и это будет началом

Бұл балалар төсегі мен үшін бір кездері өлшемсіз болды

Мен бүкіл бөлмені зерттеуге шықтым, бірақ бөлме көп ұзамай тар болды

Қазір пәтер менікі, бірақ тағы да көңілім толмай, тағы шағымданамын

Шаршы метрлер зерттелді, мұндағы әр бұрышты мен зерттедім

Алдымда зәулім аула бар, әндедей қуанамын.

Бірақ ауладағы әрбір құпия белгілі болған кезде бақыт аяқталды

Жолда мені бір нәрсе итермелейді, одан жасырмағаным дұрыс

Үнемі жұмбақ аумақ деп аталады, әлі жабылмаған жерлер

Аудандар алақанда, бұлттар қаланың үстінде жұмбақтар,

Бірақ мен әлі де жетілдім және жылдар бойы мен бүкіл қаланы мұқият зерттедім

Артымда рюкзак бар, бұл ізденісімде әбден батып бара жатырмын

Үстел үстінде ашық карта және елге тербелетін уақыт келді

Жасыл теңіз арқылы алыстағы Жұлдыздың жарығы, Мен оған қарай жылжимын

Уақыт өтеді, тіпті елге деген қызығушылығым да бір күні кеуіп қалар

Осылайша мен планетаға, шағын ауылдардан үлкен астаналарға жеттім

Менің кроссовкамды континенттер шайнап жатыр, ары қарай баратын жер жоқ, бәрі

Бұл өзіңе апаратын жол, сен туғаннан үлкен оркестрдің мүшесісің

Бұл өзіңе апаратын жол, бірақ сен режиссерсің, өз вестерніңді нөлден түсіресің

Бұл өзіңе апаратын жол, бір күні музыканың бәрі басылады, адамдар залдан кетеді

Бұл өзіңе апаратын жол, бәрі бітті деп ойлайсың, бұл бастамасы болады

Бұл жерде менің жолым аяқталатыны сөзсіз.

Аштықты тойдырмадым, Жалғыздық мені кесіп, қайрайды

Қайда кеңейту керек, өйткені бұл үлкен маршруттың соңғы нүктесі

Бірақ, кенет ішімде бір сілкініс пайда болды, қазірден бастап іштей кеңейтіңіз

Қаншалықты ол жерде, Планета мен Күннің ішкі әлемімде белгісіз

Кешіре білуден эмоцияны басқаруға дейінгі қаншама жолдар басылмады

Жасырын қорқыныштар мен кешендерден қабылдаудың шыңына дейін

Қаншама таланттар мен оларға әлі жұмсамаған күш-қуатым бар еді

Мен өзіме қарасам, ойыншық үйдегі баланы көрдім

Оның алдында беймәлім жол бар, ол жаңа жолмен соншалықты қаһарлы және үлкен

Айналасында сәбилер жөргектері желпілдеп, дауласып жатты

Мен эпицентрде тұрып, жаңа әңгімемнің басын жазып жатырмын

Бұл өзіңе апаратын жол, сен туғаннан үлкен оркестрдің мүшесісің

Бұл өзіңе апаратын жол, бірақ сен режиссерсің, өз вестерніңді нөлден түсіресің

Бұл өзіңе апаратын жол, бір күні музыканың бәрі басылады, адамдар залдан кетеді

Бұл өзіңе апаратын жол, бәрі бітті деп ойлайсың, бұл бастамасы болады