Никто, кроме нас - ГРОТ

Промах синего врача, флоры или фауны,

Мой сын болен — синдром Дауна.

Так ждал, сам вынашивал, будто сокровище наше-

Бьёт со спины судьба, меня никто не спрашивал,

Буду ли я доволен или рыдать навзрыд,

Отцовская гордость или бесконечный стыд?!

Кипит молодёжь сочная ближе к июню,

А я ему платком подтираю пенистые слюни.

И не заставить им меня не мечтать о внуке,

Искать повод на себя накладывать сильные руки.

Глупости — слёзы лить на кучу сердец,

Кто ещё останется с ним, кроме как его отец?

Ночью приступ с кровью, мутная картина,

Господа неистово благодарю за сына!

Больше жизни люблю, грязь нам летит вдогонку.

За руку его держу, идём потихоньку…

Промах синего врача, флоры или фауны,

Родина моя больна, синдром Дауна.

Молодые, слабые и рассеянная воля.

Не найдет даун искренние звёзды над полем.

Улыбается вечно на рёв матери.

Берегу силы поднимать страну с кровати!

Просит накормить с таким пылом и огнём-

Вот они, слёзы народа, мы ведь в России живём!

Слёзы от потерь больших в 19,

Самобичевание — идея нашей нации…

Наивная, в тупняках обманута страна.

С подбородка на крест похотливая слюна,

Спотыкаясь с матами, через границу бежит…

Гражданская гордость или бесконечный стыд?!

На коленях юноша, мокрый и больной…

Вряд ли кому-нибудь нужен — я остаюсь с тобой!

Родина голубоглазая, душа открытая,

А прижала чуть — тогда прощай, неумытая!

Зачем у бойца небритого, списанного в запас,

На плече партак серый — никто, кроме нас!

Собираясь в дорогу, через плечо плюют,

На земле чужой искать иной приют,

Искать счастье иное на лакированных пляжах,

А у меня зима берег с берегом вяжет.

У отца узнай, пусть раскидает причину,

Откуда любовь такой силы взял к сыну?

Ответ только бьёт прутьями в клетке грудной

И я остаюсь с больной, но моей страной!

Родина голубоглазая, душа открытая,

А прижала чуть — тогда прощай, неумытая!

Зачем у бойца небритого, списанного в запас,

На плече партак серый — никто, кроме нас!

Мисс көк дәрігер, флора немесе фауна,

Менің ұлым Даун синдромымен ауырады.

Сондықтан ол күтті, ол біздің қазынамыз сияқты шыдады -

Тағдыр арқадан соғады, Менен ешкім сұрамады,

Мен риза боламын ба, жылаймын ба,

Әке мақтанышы ма әлде бітпес ұят па?!

Шырынды жас маусымға жақындайды,

Ал мен оның көбіктенген ағысын орамалмен сүртемін.

Олар мені немеремді армандауға мәжбүрлей алмайды,

Өзіңізге күшті қолдар қоюдың себебін іздеңіз.

Бос сөз - бір топ жүрекке көз жасын төгу,

Оның қасында әкесінен басқа кім қалады?

Түнде қанды шабуыл, лайлы сурет,

Ұлым үшін Жаратқанға шүкір!

Мен өмірді көбірек жақсы көремін, арамыздан кір ұшады.

Мен оның қолын ұстаймын, ақырын жүреміз...

Мисс көк дәрігер, флора немесе фауна,

Туған жерім сырқат, Даун ауруы.

Жас, әлсіз және шашыраңқы ерік.

Төмен далада шынайы жұлдыздарды таба алмайды.

Ананың айқайына мәңгілік күледі.

Мен өз күшімді елді төсектен көтеру үшін сақтаймын!

Ол осындай жалын мен отпен тамақтандыруды сұрайды -

Міне, олар, халықтың көз жасы, біз Ресейде тұрамыз!

19 жаста үлкен жоғалтудан көз жасы,

Өзін-өзі жалау – ұлтымыздың идеясы...

Аңғал, ақымақ ел алданған.

Иектен құмарлық сілекейге дейін,

Төсеммен сүрініп, шекарадан жүгіріп...

Азаматтық мақтаныш па, әлде бітпейтін ұят па?!

Тізерлеген жас жігіт, дымқыл, ауру...

Мен ешкімге керек емеспін - мен сенімен қаламын!

Көгілдір көзді туған жер, ашық жан,

Және сәл басылды - содан кейін қош бол, жуылмаған!

Неліктен қырынбаған жауынгер запасқа есептен шығарылады?

Иықта сұр партақ бар – бізден басқа ешкім жоқ!

Жолда келе жатып, олар иықтарына түкіреді,

Бөтен жерден басқа пана ізде,

Лакпен жабылған жағажайлардан басқа бақыт іздеңіз,

Ал менің қысым жағаны жағамен тоқиды.

Әкеңнен біл, себебін таратсын,

Ұлыңызға мұндай күш-қуатты қайдан алдың?

Жауап тек кеуде торындағы таяқтармен ұрады

Ал мен науқастармен бірге боламын, бірақ менің елім!

Көгілдір көзді туған жер, ашық жан,

Және сәл басылды - содан кейін қош бол, жуылмаған!

Неліктен қырынбаған жауынгер запасқа есептен шығарылады?

Иықта сұр партақ бар – бізден басқа ешкім жоқ!