Иду на тепло - ГРОТ

Только бы «великая диарея» меня не трогала!

Ещё борьба!

Ещё один день впроголодь!

Всюду приманка на крючьях, леска тянется в бездну,

Люди, те что заглотили это, — как люди исчезнут,

Оставив корпус, футляр — пуст и суетлив;

Первый же дождь смоет его в зарешёченный слив.

И снова улицы пусты, в лужах мутная вода;

Иду по тротуарам стоптанным никем и никогда.

Погоди!

Я же серьёзно и искренне!

Наша кровь забита знаниями, как файлами диски;

Тупорылый смех и на глазах вуаль, —

Ещё один силуэт сыпется на асфальт!

Снова один за силами ухожу в астрал,

Каждый вечер только тени возле моего костра;

Скоро закончатся все эти люди из песка;

И тем, кто останется, останется только искать!

Будто бы так пусто и было испокон веков.

Двери раскрыты, как и рты у покойников

Даже звуки и запахи ветрами разнесло,

Вытягиваю руку в пелену, иду на тепло!

Там кто-то ещё жив (в царстве камня и стали)!

Светится сквозь этажи песня про дальние дали.

Чувствую огонь сквозь бетонные пласты;

Тем, кто жизнью горел, после смерти не остыть!

Там кто-то ещё жив (в царстве камня и стали)!

Светится сквозь этажи песня про дальние дали.

Чувствую огонь сквозь бетонные пласты;

Тем, кто жизнью горел, после смерти не остыть!

Тёмные, ржавые реки;

моря;

бездушная суша;

Брошены комнаты, жилища вековые разрушены…

Мокрые дороги всеми путниками забыты;

Полу-тела, полу-судьбы, вбитые в землю копытами.

Там нет ничего, слабых тьма живёт без боя,

Так что лучше ты иди мимо, дальше живи по-своему;

В страхе засыпай, ведь не поднимется нога

Идти на стоны, что доносятся с чужого «далека»!

Холодные места чёрной нечистью полны.

Всё там затаило тишину проигранной войны.

Эти тела могли когда-то жить, любить и слушать;

Тела эти когда-то были наполнены душами.

Там я слышал смех, вьюга врывается с улицы!

И не вернётся каждый, кто посмеет туда сунуться!

Поднимаю меч, чувствую внутри прилив!

Мы отправляемся туда, может там кто ещё жив!

Будто бы так пусто и было испокон веков.

Двери раскрыты, как и рты у покойников

Даже звуки и запахи ветрами разнесло,

Вытягиваю руку в пелену, иду на тепло!

Там кто-то ещё жив (в царстве камня и стали)!

Светится сквозь этажи песня про дальние дали.

Чувствую огонь сквозь бетонные пласты;

Тем, кто жизнью горел, после смерти не остыть!

Там кто-то ещё жив (в царстве камня и стали)!

Светится сквозь этажи песня про дальние дали.

Чувствую огонь сквозь бетонные пласты;

Тем, кто жизнью горел, после смерти не остыть!

«Үлкен диарея» маған тиіспесе ғой!

Көбірек ұрыс!

Тағы бір күн қалды!

Барлық жерде жем ілмектерде, желі тұңғиыққа созылады,

Оны жұтқан адамдар - адамдар қалай жоғалады,

Істі тастап, іс бос, әбігерге түседі;

Алғашқы жаңбыр оны үгітілген канализациямен жуады.

Тағы да көшелер бос, шалшықтарда лай су бар;

Мен жаяу жүргіншілер жолымен жүремін, ешкім және ешқашан таптадым.

Бір минут күте тұрыңыз!

Мен байсалды және шынайымын!

Біздің қанымыз файлдары бар дискілер сияқты біліммен бітеліп қалды;

Тұңғыш күлкі мен көзге перде, -

Асфальтқа тағы бір силуэт түсіп жатыр!

Тағы да, күш үшін жалғыз, мен астральды ұшаққа барамын,

Әр кеш сайын менің отымның қасында ғана көлеңкелер;

Жақында бұл құм адамдарының бәрі таусылады;

Ал қалғандарға тек іздеу керек!

Баяғыдан бері бос жатқандай.

Есіктер өлілердің аузындай ашық

Тіпті дыбыстар мен иістерді жел ұшырып жіберді,

Кепінге қолымды созамын, Ыстыққа барамын!

Әлі тірі біреу бар (тас пен болат патшалығында)!

Алыс қашықтықтар туралы әннің қабаттары арқылы жарқырайды.

Бетон қабаттары арқылы отты сезіну;

Өмірге күйгендер өлген соң суымайды!

Әлі тірі біреу бар (тас пен болат патшалығында)!

Алыс қашықтықтар туралы әннің қабаттары арқылы жарқырайды.

Бетон қабаттары арқылы отты сезіну;

Өмірге күйгендер өлген соң суымайды!

Қараңғы, тот басқан өзендер;

теңіздер;

жансыз жер;

Бөлмелер қараусыз қалды, ғасырлар бойғы тұрғын үйлер қирады ...

Ылғалды жолдарды барлық саяхатшылар ұмытады;

Тұяқпен жерге айдалған жарты дене, жартылай тағдырлар.

Ештеңе жоқ, әлсіз қараңғылық ұрыссыз өмір сүреді,

Сондықтан өтіп кеткеніңіз жөн, содан кейін өз жолыңызбен өмір сүріңіз;

Қорқынышпен ұйықтаңыз, өйткені аяғы көтерілмейді

Біреудің «алыстан» келген ыңырсығанына бар!

Суық жерлер қара зұлым рухтарға толы.

Онда бәрі жоғалған соғыстың тыныштығын жасырды.

Бұл денелер бір кездері өмір сүре алатын, сүйетін және тыңдайтын;

Бұл денелер бір кездері жанға толы болды.

Сол жерде мен күлкі естідім, көшеден боран соқты!

Ал ол жаққа баруға батылы барғандардың бәрі қайтып келмейді!

Мен қылышты көтеремін, іштей асықты сеземін!

Біз сонда барамыз, мүмкін сонда әлі біреу тірі шығар!

Баяғыдан бері бос жатқандай.

Есіктер өлілердің аузындай ашық

Тіпті дыбыстар мен иістерді жел ұшырып жіберді,

Кепінге қолымды созамын, Ыстыққа барамын!

Әлі тірі біреу бар (тас пен болат патшалығында)!

Алыс қашықтықтар туралы әннің қабаттары арқылы жарқырайды.

Бетон қабаттары арқылы отты сезіну;

Өмірге күйгендер өлген соң суымайды!

Әлі тірі біреу бар (тас пен болат патшалығында)!

Алыс қашықтықтар туралы әннің қабаттары арқылы жарқырайды.

Бетон қабаттары арқылы отты сезіну;

Өмірге күйгендер өлген соң суымайды!