Zugnovelle - Götz Alsmann

Und wieder ist es spät geworden

Im Schlafwagen geht’s Richtung Norden

Heim zu dir!

Ich esse Würstchen mit Salat

Der Koch, der das verbrochen hat

Ist nicht von hier

Das Abteil verweigert jeden Charme

Die Würstchen kalt, der Wein zu warm

Ich nehm' ein Bier

Das schmeckt auch nicht, wie es soll

Ich gebe gern zu Protokoll:

Ich will zu dir

Nebenan liebt sich ein Pärchen

Ein Hund im Gang jault nach dem Herrchen

Das Waschbecken riecht nach Chemikalien

Ich les' 'nen Krimi aus Italien

Auf dem Weg zu dir, auf dem Weg zu dir

Ein Schafversuch bleibt ohne Folgen

Das Antlitz einer blonden Holden

Erscheint in der Tür

«Oh Pardon, ich habe mich vertan.»

Sie lächelt mich nervös und flüchtig an

Sie will weg von mir

Ich bitte sie zu mir herein

Sie sagt nicht ja, sie sagt nicht nein

Dann sitzt sie da

Wir sprechen über Gott und über die Welt

Ich frag', ob ihr die Reise gefällt

Und sie sagt: «Jaa.»

Sie ist seit gestern unterwegs

Ernährt sich nur von Butterkeks

Sie hat Grübchen an Wangen und am Kinn

Schlägt die Beine über'nander und ich schau' hin

Und mir gefällt, was ich seh' …

Und ich gefall' ihr auch

Dann steht sie auf und gibt mir einen Kuss

Behauptet, dass sie kurz mal muss

Und weg ist sie

Das Bier schmeckt jetzt noch etwas schaler

Das sogenannte Licht scheint fahler

Als es war

Im Schlaf wälz' ich mich hin und her

Und ich träum' davon, wie schön es wär'

Wär' sie noch da

Ich träum' von ihrem Haar und ihren Beinen

Ihr Gesicht mäandert hin zu deinem

In meinem Traum, in meinem Traum

Ал тағы кеш батты

Ұйықтап жатқан көлікте солтүстікке қарай жүріңіз

үй саған!

Мен шұжықтарды салатпен жеймін

Оны жасаған аспаз

Бұл жерден емес

Купе кез келген сүйкімділікті жоққа шығарды

Шұжықтар суық, шарап тым жылы

Мен сыра ішемін

Оның да дәмі жоқ

Мен оны жазуға қуаныштымын:

Мен саған келгім келеді

Көрші үйде бір жұп ғашық

Дәліздегі ит қожайынға айқайлайды

Раковинадан химиялық заттардың иісі шығады

Мен Италиядан триллер оқып жатырмын

Саған барар жолда, саған барар жолда

Қой тәжірибесінің салдары болмайды

Аққұба Холденнің беті

Есіктен көрінеді

«Ой, кешіріңіз, мен қателік жасадым».

Ол маған қобалжыған, өткінші күлкі сыйлайды

ол менен алыстағысы келеді

Мен оны өзіме шақырамын

Иә демейді, жоқ демейді

Сосын ол сонда отырады

Біз Құдай туралы және әлем туралы сөйлесеміз

Мен оған сапар ұнайтынын сұраймын

Және ол: «Иә» дейді.

Ол кешеден бері жолда

Тек қысқа нанмен қоректенеді

Бетінде және иегінде шұңқырлар бар

Аяғыңызды айқастырып, мен қараймын

Ал маған көргенім ұнайды...

Және ол маған да ұнайды

Сосын орнынан тұрып мені сүйді

Ол тез үзіліс қажет дейді

Ал ол кетті

Сыраның дәмі қазір сәл ескірген

Жарық деп аталатын нәрсе бозғылт болып көрінеді

Қашан болды

Ұйқыда мен лақтырып, бұрылып қаламын

Ал мен оның қаншалықты жақсы болатынын армандаймын

Егер ол әлі сонда болса

Мен оның шаштары мен аяқтарын армандаймын

Оның жүзі сенің жүзіңе қарай бұрылады

Түсімде, түсімде