Al-ghanor - Golem

Now the time has come for destiny to steer my way

Now the time has come to welcome this stillborn day

A last faint doubt escapes into the first sunlights smile

Now I leave this earthly plane for things come to an end

The journey strains but with confidence these oceans I sail

Reaching your blooming realm again, recover and rejoice

My coming awaited I cross a timeless green

The vision well prepared, by gravity enslaved

(lead — Mai)

I draw near to our place;

a slight scent loads the air

My memories released, your presence’s getting real

Fresh like a first kiss your beauty veils the sky

And your majestic wings fill my heart with pride

One knowing look suffices though aeons went by

Mounting your back, I force my melancholy aside

I smell your desire but for your forgiveness I long

Now as we unite nothing’s left to stop the tempest

Now the time has come to carry the final burden

To the outermost spheres we soar, empty shadows we pass

In the continuums disrupted core, the unavoidable we start

Backwards through the ages, we enkindle a deadly flame

The ultimate thunderstorm we unleash among the doomed

Like giant schematic drawings civilisations lie ahead

But loyal to our duty, their fate we must not fear

By my will I created and by my will now I erase

By our work, so skilful, history becomes undone

Perfection restoring, in silence worlds we drown

With your lethal breaths help to harmony constrained

(lead — Hilbert)

The black hole of our rage melts down time itself

Reconciling with the universe, the equilibrium we set

I look back into the dark, all movements paralysed

The mischief of evolution in a single point confined

The eternal night falls, for salvation I can’t hope

Your tragic reward, chapters now forever closed

Beyond your passion, your grief remains my curse

While quiet loneliness guides us through the void

Oh Al-Ghanor, how deep is your love?

Қазір тағдырға уақыт келді

Енді бұл әлі де мұның бәрібір күні келді

Күннің алғашқы күлімсіреуіне соңғы күдік түседі

Енді мен бұл жердегі ұшақтан жағдайлар соңына                                                                                                                                                                                                                                                                                      |

Саяхат қиынға соғады, бірақ мен бұл мұхиттарды сеніммен жүземін

Сіздің гүлденген патшалығыңызға қайтадан жетіп, сауығып, қуаныңыз

Менің келуім үшін мен күткенмін

Көрініс жақсы дайындалған, ауырлық күшімен құлдықта

(қорғасын — Май)

Мен өз орнына жақындаймын;

шамалы иіс ауаны жүктейді

Менің естеліктерім жарияланды, сіздің қатысуыңыз шынайы бола бастады

Алғашқы сүю сияқты балғын сенің сұлулығың аспанды жауып тұр

Сіздің асқақ қанатыңыз менің жүрегімді мақтаныш сезіміне толтырады

Бірнеше ғасырлар өтсе де, бір білу жеткілікті

Сенің арқаңа мініп, мен меланхолиямды  күштеп жіберемін

Мен сенің қалауыңды иіскеп отырмын, бірақ сенің кешіріміңді қалаймын

Енді                       дауыл ды               тоқ            ң                 ләр |

Енді соңғы ауыртпалықты көтеретін кез келді

Біз ең шеткі шарларға  қалықтаймыз, бос көлеңкелерден  өтеміз

Үздіксіз ядрода, біз сөзсіз бастаймыз

Ғасырлар бойы біз өлімге әкелетін отты тұтатамыз

Ең ақырғы найзағайды біз жазаланғандар арасында жібереміз

Үлкен схемалық сызбалар сияқты өркениеттер алда

Бірақ өз міндетімізге адал, олардың тағдырынан қорықпауымыз керек

Өз еркіммен жараттым, енді өз еркіммен өшіремін

Біздің жұмысымыз бойынша, соншалықты, скиляция, тарих жойылады

Мінсізді қалпына келтіру, тыныштық әлемдерінде суға батады

Өлімге әкелетін тыныстарыңыз шектеулі үйлесімділікке  көмектеседі

(жетекші — Гильберт)

Біздің қаһарымыздың қара дыры уақыттың өзін ерітеді

Ғаламмен, біз орнатқан тепе-теңдікпен келісе отырып

Мен қараңғыға қараймын, барлық қозғалыстар сал болып қалды

Эволюцияның зияны бір нүктеде шектелген

Мәңгілік түн түседі, құтқарылудан үміттенбеймін

Сіздің қайғылы сыйыңыз, енді тараулар мәңгілікке жабылды

Сенің құмарлығыңнан басқа, сенің қайғың менің қарғысым болып қала береді

Тыныш жалғыздық бізді қуыс арқылы жетелейді

О, әл-Ғанор, сіздің махаббатыңыз қаншалықты терең?