He's Smiling Down - George Carlin

Now, there’s something else that is said after a death, but this one involves belief, which is where I begin to have big problems.

This one happens after the funeral, after the burial, back at the house.

Back at the house where the family and friends and the loved ones of the deceased are having some food and drink, and they're enjoying some warm reminiscences of the person who passed away, sooner or later, someone is bound to say the following,

especially after a few drinks.

“You know, I think he’s up there now smiling down at us, and I think he’s pleased.”

Now, first of all, there is no “up there” no, no for people to be smiling down from.

It’s poetic.

It’s quaint.

And I guess for superstitious people, it provides a little comfort, but it doesn’t exist.

But if it did, if it did, and if someone did somehow survive death in a non-physical form, I personally think he’d be far too busy with other celestial activities than to be standing around paradise smiling down on live people.

What kind of fucking eternity is that?

And why is it no one ever says, “I think he’s down there now, smiling up at us.”

Apparently, it never occurs to people that their loved ones might be in hell.

Енді қайтыс болғаннан кейін тағы бір нәрсе айтылады, бірақ бұл сенімді қамтиды, менде үлкен проблемалар туындайды.

Бұл жерлеуден кейін, жерлеуден кейін, үйде болады.

Марқұмның туыстары, достары, жақындары ас-су ішіп, дүниеден өткен адам туралы жылы лебіздерін білдіріп жатқан үйде ерте ме, кеш пе, біреу мынаны айтуы керек:

әсіресе бірнеше сусыннан кейін.

«Білесіз бе, менің ойымша, ол қазір бізге күлімдеп тұр және менің ойымша, ол риза».

Енді, ең алдымен, «жоғарыда» жоқ, адамдар төменнен күлетіндей емес.

Бұл поэтикалық.

Бұл қызық.

Менің ойымша, ырымшыл адамдар үшін бұл аздап жайлылық береді, бірақ ол жоқ.

Бірақ егер солай болса, егер солай болса және егер біреу физикалық емес пішінде өлімнен қандай да бір жолмен аман қалса, менің ойымша, ол жұмақтың айналасында тұрып, тірі адамдарға күлімдегеннен гөрі басқа аспан әрекеттерімен тым көп айналысады деп ойлаймын.

Бұл қандай мәңгілік?

Неліктен ешкім: «Менің ойымша, ол қазір бізге күлімсіреп қарап тұр» деп айтпайды.

Адамдардың жақындары тозақта болуы мүмкін деген ойға келмейтін сияқты.