Manchmal - Ganjaman

Manchmal, manchmal, manchmal, oh Jah, Jah, Jah

Denn manchmal fühl' ich mich allein' auch wenn ich unter Menschen bin

Manchmal fehlt mir die Kraft und ich seh' in all dem keinen Sinn

Manchmal weiß ich nicht mehr weiter, weiß nicht mehr wohin

Manchmal find' ich keinen Ausweg, steck' zu tief drin

Manchmal nagen Milliarden von Zweifel an mir

Manchmal sitz' ich stundenlang vor 'nem Stück leerem Papier

Manchmal frag' ich mich «was mach' ich denn eigentlich hier?»

Manchmal fühl' ich mich so maßlos deplatziert

Manchmal wird es mir zuviel, dass es mich schon fast erdrückt

Manchmal frag' ich mich «bin ich oder sind die anderen verrückt?»

Manchmal denk ich, ich geh' und spiel' einfach nicht mehr mit

Manchmal fehlt mir nur der Mut für den entscheidenden Schritt

Manchmal sieht’s so aus als wenn mir wirklich gar nichts gelingt

Manchmal denke ich niemand hört zu und dass reden nichts bringt

Manchmal steh' ich vor 'm Spiegel und ich schau' mich so an

Manchmal seh' ich 'n kleines Kind und einen erwachsenen Mann

Manchmal denke ich, die Menschen wollen, dass es ist wie es ist

Manchmal denke ich, wenn es nicht so wär, oh dann wäre es so nicht

Manchmal denke ich, die Welt ist vollkommen verrückt

Manchmal wünscht ich mir ich könnt' ganz schnell nach hause zurück

Manchmal scheint es als wären wir alle taub und blind

Manchmal fühl' ich mich unmündig wie ein kleines Kind

Manchmal vergess' ich total — oh — wer ich eigentlich bin

Manchmal seh' ich allen anderen geht’s genauso

Manchmal, manchmal fühl' ich mich allein', obwohl ich weiß, ich bin’s nicht und

werd’s nie sein

Doch manchmal, manchmal fühl' ich mich allein', obwohl ich weiß,

ich bin’s nicht, ich bin’s nicht

Jah wird immer da sein

Manchmal dreh' ich mich im Kreis und komm' einfach nicht hinterher

Manchmal fällt mir schweres leicht und leichtes viel zu schwer

Manchmal denk' ich mir jetzt reicht’s, ich ertrage es nicht mehr

Manchmal schau' ich mir die Welt an und ich wunder' mich sehr

Manchmal sitze ich nur da und hoff' dass etwas passiert

Manchmal frage ich mich ob es überhaupt nur einen interessiert

Die ganze Welt ist erkrankt an Angst, Hass und Gier

Und manchmal frage ich mich «was machen wir hier?»

Manchmal, manchmal fühl' ich mich allein', obwohl ich weiß, ich bin’s nicht und

werd’s nie sein

Doch manchmal, manchmal fühl' ich mich allein', obwohl ich weiß,

ich bin’s nicht, ich bin’s nicht

Manchmal, manchmal fühl' ich mich allein', obwohl ich weiß, ich bin’s nicht,

ich war’s nie, werd’s nie sein…

Кейде, кейде, кейде, иә, иә, иә

Өйткені, кейде адамдар арасында болсам да, өзімді жалғыз сезінемін

Кейде маған күш жетіспейді және мен мұның бәрінде ешқандай мағына көрмеймін

Кейде не істерімді, қайда барарымды білмеймін

Кейде жол таба алмай, тым тереңде жатырмын

Кейде мені миллиардтаған күмәндар кеміреді

Кейде бір жапырақ қағаздың алдында сағаттап отырамын

Кейде өзіме «мен мұнда не істеп жүрмін?» деп сұраймын.

Кейде өзімді орынсыз сезінемін

Кейде бұл мен үшін тым ауыр болады, бұл мені басып кете жаздады

Кейде өзіме «Мен жындымын ба, басқалары жынды ма?» деп сұраймын.

Кейде барамын, енді ойнамаймын деп ойлаймын

Кейде маған шешуші қадам жасауға батылдық жетіспейді

Кейде мен шынымен де табысқа жете алмай жүрген сияқтымын

Кейде менің ойымша, ешкім тыңдамайды және сөйлесудің пайдасы жоқ деп ойлаймын

Кейде айнаның алдында тұрып, өзіме осылай қараймын

Кейде мен кішкентай бала мен ересек адамды көремін

Кейде менің ойымша, адамдар оның қалай болғанын қалайды

Кейде ойлаймын, егер олай болмаса, о, олай болмас еді

Кейде мен әлемді мүлдем ақылсыз деп ойлаймын

Кейде үйге тез қайтсам деп армандаймын

Кейде бәріміз саңырау және соқыр сияқтымыз

Кейде өзімді кішкентай бала сияқты сезінемін

Кейде мен өзімнің кім екенімді ұмытып кетемін

Кейде мен басқалардың бірдей сезінетінін көремін

Кейде, кейде мен жалғыз емес екенімді білсем де, өзімді жалғыз сезінемін

ешқашан болмайды

Бірақ кейде, кейде білсем де, өзімді жалғыз сезінемін

бұл мен емес, мен емес

Ия әрқашан сонда болады

Кейде мен үйірмелерге барамын, мен оған ілесе алмаймын

Кейде мен үшін ауыр нәрселер оңай, ал жеңілі тым қиын

Кейде осы жеткілікті деп ойлаймын, енді шыдай алмаймын

Кейде әлемге қарап, қатты таң қаламын

Кейде бірдеңе болар деп үміттеніп отырамын

Кейде бір ғана адам қызыға ма деп ойлаймын

Бүкіл әлем қорқыныш, өшпенділік және ашкөздікпен ауырады

Кейде өзіме «біз мұнда не істеп жатырмыз?» деп сұраймын.

Кейде, кейде мен жалғыз емес екенімді білсем де, өзімді жалғыз сезінемін

ешқашан болмайды

Бірақ кейде, кейде білсем де, өзімді жалғыз сезінемін

бұл мен емес, мен емес

Кейде, кейде жоқ екенімді білсем де, өзімді жалғыз сезінемін

Мен ешқашан болған емеспін, болмайды да...