Прости за всё - G-Nise

Припев:

Я создал тот мир, где нет тебя.

Закрыл двери от мира, запретив себя.

Моя судьба заморожена, дай же мне огня!

Я не признавал свою ошибку до этого дня.

Я создал тот мир, где нет тебя.

Закрыл двери от мира, запретив себя.

Моя судьба заморожена, дай же мне огня!

Я не признавал свою ошибку до этого дня.

А, говорят, любить порой бывает трудно.

Я сбавил груз и отказался вовсе.

Мог бы птицей порхать в обыденности будней,

Самым счастливым человеком быть после.

Ты была рядом, но я был слеп, словно под гипнозом,

Не волновало то, что будет после.

Смеялся, если видел слезы… Перестал видеть сны.

Настроение — осень, и мне не до весны…

Прости.

Не говорил тебе тех слов, что им.

Считай это прошлым моим, брошенным вмиг.

Я обнимал намалеванных кошек, был словно слепым,

Разменял книгу счастья на книженки несчастные…

Я на части без твоего участия,

Но вспоминаю о тебе часто я.

Судьба моя с заголовком «Неслучайная» —

В одиночестве, как ты когда-то, жить скучая.

Припев:

Я создал тот мир, где нет тебя.

Закрыл двери от мира, запретив себя.

Моя судьба заморожена, дай же мне огня!

Я не признавал свою ошибку до этого дня.

Я создал тот мир, где нет тебя.

Закрыл двери от мира, запретив себя.

Моя судьба заморожена, дай же мне огня!

Я не признавал свою ошибку до этого дня.

У тебя все по-иному стало, в твоей жизни никто.

Времени мало прошло, вроде, я уже за бортом.

Доигрался.

Понял, что люблю поздно.

Не ступил бы раньше, сейчас не было вопросов!

Я бы свернул горы сейчас, чтобы взять за руку,

Чтобы эти будни серые окрасить… Хоть на минуту!

Я обещаю!

Стану лучше!

В разы!

Честно…

Сложно подумать… У меня все было, но враз исчезло…

На телефонные звонки — одинокие гудки,

Сны, что могли быть, уже не сны.

Мы уже не мы.

Мы, как спутники на орбите, так далеки.

Так далеки, маршруты судьбы нашей отменены…

Я сам виноват.

Некого винить…

Ты давала шанс, удерживая нить…

Прости за дни не со мной.

Я ухожу.

Я не потревожу грубым шумом вашу тишину…

Припев:

Я создал тот мир, где нет тебя.

Закрыл двери от мира, запретив себя.

Моя судьба заморожена, дай же мне огня!

Я не признавал свою ошибку до этого дня.

Я создал тот мир, где нет тебя.

Закрыл двери от мира, запретив себя.

Моя судьба заморожена, дай же мне огня!

Я не признавал свою ошибку до этого дня.

Я создал тот мир, где нет тебя.

Закрыл двери от мира, запретив себя.

Моя судьба заморожена, дай же мне огня!

Я не признавал свою ошибку до этого дня.

Я создал тот мир, где нет тебя.

Хор:

Сен жоқ дүниені мен жараттым.

Өзіне тыйып, дүние есігін жапты.

Тағдырым мұздады, маған от бер!

Осы күнге дейін қателігімді мойындамадым.

Сен жоқ дүниені мен жараттым.

Өзіне тыйып, дүние есігін жапты.

Тағдырым мұздады, маған от бер!

Осы күнге дейін қателігімді мойындамадым.

Ал, олардың айтуынша, махаббат кейде қиын.

Мен жүктемені азайтып, мүлдем бас тарттым.

Күнделікті өмірде құстай ұшатынмын,

Ең бақытты адам.

Сіз сонда болдыңыз, бірақ мен гипнозға түскендей соқыр болдым.

Одан кейін не болатынын ойламады.

Көз жасын көрсе күлді... Түс көруді қойды.

Күз мезгілі, көктемге уақытым жоқ...

Кешіріңіз.

Олар айтқан сөздерді айтқан жоқпын.

Оны бір сәтте тастап кеткен өткенімді елестетіңіз.

Боялған мысықтарды құшақтадым, соқыр адамдай болдым,

Бақыт кітабын бақытсыз кітаптарға айырбастадым...

Мен сенің қатысуыңсыз бөліндім,

Бірақ мен сені жиі есіме аламын.

Менің тағдырым «Кездейсоқ емес» айдарымен -

Жалғыз, бір кездері сіз сияқты, скучно өмір сүру үшін.

Хор:

Сен жоқ дүниені мен жараттым.

Өзіне тыйып, дүние есігін жапты.

Тағдырым мұздады, маған от бер!

Осы күнге дейін қателігімді мойындамадым.

Сен жоқ дүниені мен жараттым.

Өзіне тыйып, дүние есігін жапты.

Тағдырым мұздады, маған от бер!

Осы күнге дейін қателігімді мойындамадым.

Сіз үшін бәрі басқаша болды, сіздің өміріңізде ешкім жоқ.

Көп уақыт өткен жоқ, мен шектен шығып кеткен сияқтымын.

Бітірді.

Мен сүйетінімді кеш түсіндім.

Мен ертерек қадам баспас едім, енді сұрақтар болмады!

Мен қазір қолды алу үшін тауларды жылжытар едім,

Осы сұр күнделікті өмірді бояу үшін... Бір минутқа болса да!

Мен уәде беремін!

Мен жақсырақ боламын!

Фактор!

Шынымды айтсам…

Ойлау қиын... Менде бәрі болды, бірақ кенет жоғалып кетті...

Телефон қоңырауларында - жалғыз дыбыстар,

Болуы мүмкін армандар енді арман емес.

Біз енді біз емеспіз.

Біз, орбитада спутниктер сияқты, өте алыспыз.

Әзірге біздің тағдырымыздың бағыттары жойылды ...

Мен өзім кінәлімін.

Ешкім кінәлі емес...

Сіз жіпті ұстау арқылы мүмкіндік бердіңіз ...

Қасымда болмаған күндерім үшін кешір.

Мен кетемін.

Мен сенің тыныштығыңды дөрекі шумен бұзбаймын...

Хор:

Сен жоқ дүниені мен жараттым.

Өзіне тыйып, дүние есігін жапты.

Тағдырым мұздады, маған от бер!

Осы күнге дейін қателігімді мойындамадым.

Сен жоқ дүниені мен жараттым.

Өзіне тыйып, дүние есігін жапты.

Тағдырым мұздады, маған от бер!

Осы күнге дейін қателігімді мойындамадым.

Сен жоқ дүниені мен жараттым.

Өзіне тыйып, дүние есігін жапты.

Тағдырым мұздады, маған от бер!

Осы күнге дейін қателігімді мойындамадым.

Сен жоқ дүниені мен жараттым.