Она хохотала - Фёдор Иванович Шаляпин

Её в грязи он подобрал;

Чтоб всё достать ей — красть он стал;

Она в довольстве утопала

И над безумцем хохотала.

И шли пиры… Но дни текли.

Вот утром раз за ним пришли:

Ведут в тюрьму… Она стояла

Перед окном и — хохотала.

Он из тюрьмы её молил:

«Я без тебя душой изныл,

В тебе блаженство, упоенье,

С тобой забуду все мученья.

Приди ко мне!»

Она качала

Лишь головой и хохотала.

Он в шесть поутру был казнён

И в семь во рву похоронён, —

А уж к восьми она плясала,

Пила вино и хохотала.

Ол оны балшықтан көтеріп алды;

Оның бәрін алу үшін - ол ұрлай бастады;

Ол қанағат сезіміне батып кетті

Және жындыға күлді.

Ал тойлар болды... Бірақ күндер зымырап өте берді.

Таңертең олар оған келді:

Түрмеге апару... Ол тұрды

Терезенің алдында күлді.

Ол түрмеден оған дұға етті:

«Сенсіз жанымды құрттым,

Сенде бақыт, мастық,

Сенімен мен барлық азапты ұмытамын.

Маған кел!»

Ол тербелді

Ол тек басымен күлді.

Ол таңғы алтыда өлім жазасына кесілді

Ал жетіде ол шұңқырға жерленді, -

Ал сегізде ол биледі,

Ол шарап ішіп, күлді.