Diluvio - Furor Gallico

Ero l’uomo che amava la pioggia

Giacevo beandomi del tuo scorrere

Lì tra i tuoi flutti c'è un dolce profumo

Se lo sento tra la gente mi brucia ancora dentro

Quella pioggia è forte, quella pioggia è calda

Sei caduta in estate rinfrescandomi il cuore

Ora arido e privo di tepore

Ti sei fatta ghiaccio non lasciandomi vedere

Il rancore distorceva il mio dolore

Sferzato dai tuoi venti, intriso del tuo sapore

Mi agitavo per salvarci dalla fine

Grida la tempesta, urla la tormenta

Dell’amore per la pioggia e dell’innocenza

Di un passato diverso, dell’ardore

Del tempo che ne sbiadisce il dolore

Piangevi goccie gonfie di luce sul mio viso

Sdraiati urlavamo i nostri sogni alla notte

E la luna divorava le cose lordate

Cancellandoci nell’eternità del tempo e per sempre

Era la storia dell’uomo che amava la pioggia

Che ora trema se il cielo si tinge di grigio

Inventa nuovi nomi per i fiori che sbocciano

Gioca alla vita, si maschera e ride

Di un passato immerso nell’ardore del tempo che ne sbiadisce il dolore

Grida la tempesta, urla la tormenta

Dell’amore per la pioggia e dell’innocenza

Di un passato diverso, dell’ardore

Del tempo che ne sbiadisce il dolore

Quando chiuderà gli occhi al mondo

Continuerai a cadere in modi infiniti

Ancora bagnerai le sue ossa stanche

Umide di sogni cristallini e non vissuti

Мен жаңбырды жақсы көретін адам едім

Мен сіздің ағыныңыздан ләззат алып жаттым

Толқындарыңда тәтті хош иіс бар

Егер мен оны адамдардың арасында сезсем, ол мені әлі де күйдіреді

Ол жаңбыр қатты, бұл жаңбыр ыстық

Жүрегімді сергіткен жазда құладың

Қазір құрғақ және жылусыз

Мені көрмей, өзіңді мұз қылдың

Ранкор менің ауырсынуымды бұрмалады

Желдеріңмен қамшылап, дәміңе сіңген

Бізді соңынан құтқару үшін мен қобалжыдым

Дауылды айқайла, дауыл деп айқайла

Жаңбыр мен кінәсіздікке деген махаббат

Басқа өткеннен, жалындаудан

Ауырсынуды басатын уақыттың

Сіз менің бетіме нұр тамшыларымен жылап тұрдыңыз

Түнде жатып, армандарымызды айғайладық

Ал ай лас нәрселерді жеп қойды

Бізді мәңгілікке және мәңгілікке өшіру арқылы

Бұл жаңбырды жақсы көретін адамның әңгімесі еді

Аспан сұрланып кетсе, енді не дірілдейді

Гүлденетін гүлдердің жаңа атауларын ойлап табыңыз

Өмірді ойнап, бетпердесін киіп, күледі

Ауырсынуды кетіретін уақыттың ыстығына батырылған өткеннің

Дауылды айқайла, дауыл деп айқайла

Жаңбыр мен кінәсіздікке деген махаббат

Басқа өткеннен, жалындаудан

Ауырсынуды басатын уақыттың

Дүниеге көзін жұмып қараса

Сіз шексіз жолмен құлай бересіз

Оның шаршаған сүйектерін әлі де сулайсың

Кристалды және орындалмаған армандармен ылғалды