Inverno - Franco Battiato

Sale la nebbia sui prati bianchi

Come un cipresso nei camposanti

Un campanile che non sembra vero

Segna il confine fra la terra e il cielo

Ma tu che vai, ma tu rimani

Vedrai la neve se ne andrà domani

Rifioriranno le gioie passate

Col vento caldo di un’altra estate

Anche la luce sembra morire

Nell’ombra incerta di un divenire

Dove anche l’alba diventa sera

E i volti sembrano teschi di cera

Ma tu che vai, ma tu rimani

Anche la neve morirà domani

L’amore ancora ci passerà vicino

Nella stagione del biancospino

La terra stanca sotto la neve

Dorme il silenzio di un sonno greve

L’inverno raccoglie la sua fatica

Di mille secoli, da un’alba antica

Ma tu che stai, perché rimani?

Un altro inverno tornerà domani

Cadrà altra neve a consolare i campi

Cadrà altra neve sui camposanti

Ақ шалғынның үстінен тұман көтеріледі

Зираттағы кипарис сияқты

Шынайы көрінбейтін қоңырау мұнарасы

Жер мен аспан арасындағы шекараны белгілеңіз

Бірақ сіз барасыз, бірақ сіз қаласыз

Ертең қар жауатынын көресің

Өткен қуаныштар қайтадан гүлдейді

Тағы бір жаздың ыстық желімен

Жарық та өлетін сияқты

Болудың белгісіз көлеңкесінде

Таңның атысы кешке айналған жерде

Ал беттері балауыз бас сүйектерге ұқсайды

Бірақ сіз барасыз, бірақ сіз қаласыз

Қар да ертең өледі

Махаббат бізден әлі де өтеді

Долана маусымында

Қар астындағы шаршаған жер

Ол ауыр ұйқының тыныштығында ұйықтайды

Шаршағанын қыс жинайды

Мың ғасыр, Көне таңнан

Бірақ сен несің, неге тұрасың?

Ертең тағы бір қыс қайтады

Егістерді жұбату үшін көбірек қар жауады

Зираттарға көбірек қар жауады