Emma - Franco Battiato

Alla fine di Settembre

carico di umidit,

io mi abbandono ai miei pensieri,

n pentimenti o verit…

Il cervello si fonde alle tue menzogne

mi indigno per la tua violenza,

e reclamo l’oblio,

un po' di piet…

Settembre mi ascolta

piovoso e instabile.

Aspetto ancora il mio momento,

che presto verr:

un luogo nel mondo,

giusto per ingannare,

la freccia che mi uccider.

Mio capitano andiamo avanti.

L’ardore dei miei sensi

eternamente ritorna,

con severo disordine.

La febbre per le membra.

La volutt finale della verit

o di un colpo di pistola?

Alla fine di Settembre

carico di umidit,

mi lascio andare al mio destino,

senza rimorsi, in libert.

Il mio io si riprende

la sua monotonia.

La luce si illumina

in fondo ai viali.

Aspetto ancora il mio momento

aspettando l’inverno.

Қыркүйектің аяғында

ылғалдылыққа толы,

Ойыма өзімді тастаймын,

n өкіну немесе шындық ...

Ми сіздің өтірікпен біріктіріледі

Мен сенің зорлығыңа ашуландым,

және ұмытуды талап ету,

сәл өкінішті...

Қыркүйек мені тыңдайды

жаңбырлы және тұрақсыз.

Мен әлі өз сәтімді күтемін,

бұл жақында келеді:

дүниедегі орын,

тек алдау үшін,

мені өлтіретін жебе.

Менің капитаным, әрі қарай жүрейік.

Сезімімнің жалыны

мәңгілік қайтады,

ауыр бұзылулармен.

Аяқ-қолдар үшін қызба.

Ақиқаттың соңғы еріксіздігі

немесе тапаншадан ату ма?

Қыркүйектің аяғында

ылғалдылыққа толы,

Мен өзімді тағдырыма жібердім,

өкінбестен, еркіндікте.

Менің эго қалпына келеді

оның монотондылығы.

Жарық жанады

даңғылдардың соңында.

Мен әлі өз сәтімді күтіп жүрмін

қысты күту.