El Mito Del Amor - Franco Battiato

El mito del amor vive

Se nutre de fantasía

Cuando te enamoras todo es bello

Aunque cómo te obsesiona el pensamiento

En la atracción, necesidad de unidad

Ecos de mantra en el sonido de su nombre

Un día, de chicos caminábamos al borde del mar

Me dijo: «saben ya lo nuestro

Ven a casa, te presento a ellos»

Me tocas el alma y la libertad

Pero solo la idea me hace sentir prisionero

En los valores tradicionales signos de un camino

Primordiales movimientos en una emoción

Mi amor, resistirás a otro adios

El mito del amor muere

Sin tantas cortesías

Comprendes que se acaba

Y cómo caes en la intolerancia

Lo que te une, te dividirá

En mis recuerdos

La Cuarta Sinfonía de Brahms

Махаббат туралы миф өмір сүреді

Ол қиялмен қоректенеді

Сіз ғашық болған кезде бәрі әдемі болады

Бұл ой сізді қалай мазалайды

Тартуда, бірлік қажет

Оның атының дыбысында мантра жаңғырығы

Бір күні бала кезімізде теңіз жағасында серуендеп жүрдік

Ол маған: «Олар біз туралы бұрыннан біледі

Үйге кел, мен сені олармен таныстырамын»

Сіз менің жаным мен еркіндікті қозғайсыз

Бірақ бұл идея мені тұтқын сияқты сезінеді

Дәстүрлі құндылықтарда жол белгілері

Эмоциядағы бастапқы қозғалыстар

Жаным, сен тағы бір қоштасуға қарсы боласың

Махаббат туралы миф өледі

соншама сыпайылықсыз

Біткенін түсінесің

Ал сіз төзімсіздікке қалай түсесіз

Сізді біріктіретін нәрсе сізді бөледі

менің естеліктерімде

Брамстың төртінші симфониясы