Spleen - Evereve

Quand le ciel bas et lourd pese comme un couvercle

Sur l’esprit gemissant en proieaux longs ennuis,

Et que de l’horizon embrassant tout le cercle

Il nous verse un jour noir plus triste que les nuits;

Quand la terre est changee en un cachot humide,

Ou l’Esperance, comme une chauve-souris,

S’en va battant les murs de son aile timide

Et ce cognantla tete a des plafonds pourris;

Quand la pluie etalant ses immenses trainees

D’une vaste prison imite les barreaux,

Et qu’un peuplemuet d’infames araignees

Vient tendre ses filets au fond de nos cerveaux,

Des cloches tout a coup sautent avec furie

Et lancent vers le ciel un affreux hurlement,

Ainsi que des esprits errants et sans patrie

Qui se mettent a geindre opiniatrement.

Төмен ауыр аспан қақпақтай салмақ болғанда

Ұзақ қайғы-қасіретте ыңыранатын санада,

Ал бүкіл шеңберді қамтитын көкжиек

Ол бізге түннен де қайғылы қара күнді төгеді;

Жер дымқыл зынданға айналғанда,

Немесе Үміт, жарғанат сияқты,

Қорқақ қанатының қабырғаларын қағып барады

Ал мына бас ұрудың төбелері шіріген;

Жаңбыр өзінің үлкен жолақтарын таратқанда

Кең түрме темір торға еліктейді,

Және атақты өрмекшілердің мылқау халқы

Біздің миымызға торларын салу үшін келеді,

Қоңыраулар кенет ашуланып секіреді

Аспанға түршігерлік айқай көтеріңіз,

Сондай-ақ қаңғыбас пен үйсіз рухтар

Кім қыңсылай бастайды.