Knochenkult - Eisregen

Ich hab das Licht geschaut

Seit dann bin ich fast blind

Gebrandmarkt mich sein schwarzes Feuer

Das tobt obgleich der Blutbach rinnt

Mein Körper tanzt im Fieberschauer

Im Selbstreflex sein Muskelspiel

Blitzeblank die Nervenbahnen

Das was ich wollte, wog zuviel

Erreicht den Fixpunkt

Die Lichtung nah dem Knochenwald

Von der ich Rettung mir erhoffte

Verheißung durch das Dunkel schallt

Doch Seelenheil ist weit entfernt

Denn wenn die Knochen von dir weichen

Betret' ich jenes finstre Loch

Wo sich anstaut das Fleisch der Leichen

Dort wo sich Knochen lautstark drehn

Befreit vom Fleisch, von allen Sünden

Wo jeder Weg zu Ende geht

Weil selbst der Wind nicht weiterweht

Leg ich mich voller Ehrfurcht nieder

Und jedes Glied ward mir gebrochen

So lass mich sterben würdevoll —

Ich beuge mich dem Kult der Knochen

Ich beuge mich dem Kult der Knochen

Es ist kaum zu ertragen

Das erste Jahr der Blindheit

Ich muss sterben

Unterm Menschenvolk

Reinheit durch Vergänglichkeit

Längst töte ich

Vollkommen wahllos

Denn jedes Opfer hat sein Los verdient

Und so fällt

Dem Tod anheim

Was für sein dummes Leben zählt

Ich bade mich in Menschenblute

Und bin doch selbst nur Fleisches Abschaum

So viel auch meine Sense niedermäht —

Mein Leben selbst ein Traum im Alptraum

So irrt der Blick, gewand nach innen

Er sucht den Weg zum Knochenwald

Bieg an dem Fleischmeer sorgsam ab

Dort wo der Blutbach laut erschallt

Dort, wo sich Knochen lautstark drehn

Befreit vom Fleisch, von allen Sünden

Wo jeder Weg zu Ende geht

Weil selbst der Wind nicht weiterweht

Leg ich mich voller Ehrfurcht nieder

Und mein Wille ist gebrochen

So lass mich sterben gnadevoll —

Ich beuge mich dem Kult der Knochen

Ich beuge mich dem Kult der Knochen

Der Kult selbst lässt mich hell erglühen

Servier das Fleisch vom heilig Knochen

Lässt meinem Blute seinen Lauf

Von überall sichs Bahn gebrochen

Aus blutend Kunst von Eigenschlachtung

So schön verreckt in röchelnd Atem

Leben ging, ward nie mehr gesehn

Wo Knochen blank am Boden drehn

Wo Knochen blank am Boden drehn

Knochenkult!

Мен жарық көрдім

Содан бері мен соқыр болып қалдым

Маған қара отын атады

Қан ағымы ағып кетсе де, ашуланады

Денем дірілдеп билейді

Өзіндік рефлексте оның бұлшық еттері ойнайды

Нервтері жарқыраған таза

Мен қалаған нәрсе тым ауыр болды

Бекітілген нүктеге жетеді

Сүйек орманының жанындағы тазалық

Мен кімнен құтқарыламын деп үміттендім

Уәде қараңғыда жаңғырық

Бірақ құтқарылу алыс

Өйткені сүйектерің түсіп кеткенде

Мен сол қараңғы тесікке кіремін

Мәйіттердің еті жиналған жерде

Сүйектер қатты айналатын жерде

Тәннен, барлық күнәлардан құтқарылды

Әр жолдың аяқталатын жері

Өйткені желдің өзі одан әрі соқпайды

Мен таңданып жатырмын

Және әрбір аяқ-қолы сынған

Сондықтан маған абыроймен өлуге рұқсат етіңіз -

Сүйек культіне бас иемін

Сүйек культіне бас иемін

Шыдау қиын

Соқырлықтың бірінші жылы

мен өлуім керек

Адамзаттың ішінде

тұрақтылық арқылы тазалық

Мен көптен бері өлтіріп келемін

Толығымен кездейсоқ

Өйткені әрбір құрбан өз үлесіне лайық

Сөйтіп құлайды

өлімге кесілген

Оның ақымақ өмірі үшін не маңызды

Мен адам қанына шомыламын

Соған қарамастан мен өзімнің ет көбігімін

Менің орағым қанша шапса —

Менің өмірімнің өзі қорқынышты түстегі арман

Осылайша көзқарас адасады, іштей бүркенеді

Ол сүйек орманына жол іздейді

Ет теңізінде абайлап бұрылыңыз

Онда қан ағыны қатты естіледі

Сүйектер қатты айналатын жерде

Тәннен, барлық күнәлардан құтқарылды

Әр жолдың аяқталатын жері

Өйткені желдің өзі одан әрі соқпайды

Мен таңданып жатырмын

Ал менің еркім бұзылды

Сондықтан маған мейірімділікпен өлуге рұқсат етіңіз -

Сүйек культіне бас иемін

Сүйек культіне бас иемін

Табынудың өзі мені жарқыратады

Қасиетті сүйектен алынған етті ұсыныңыз

Қаным өз жолымен жүре берсін

Әр жерден жолды бұзу

Өзін-өзі өлтіру өнерінен

Сондай әдемі тыныста өлді

Өмір өтті, енді ешқашан көрмедім

Жалаңаш сүйектер жерге айналатын жерде

Жалаңаш сүйектер жерге айналатын жерде

сүйек культі!