Waldgott - Eisregen

Hast du vom Tier gehört?

Gar grässlich soll es sein

Hat sich ganz tief im Wald versteckt

Und zeigt sich nur bei Mondenschein

Hast du das Tier gesehen

Das sich am Waldesrand gezeigt?

Dort, wo die Eichen sich berühren

Da trug es blutend Federkleid

Hast du den Ruf des Tiers gehört?

Hat jeden bis ins Mark erschreckt

Wie’s schrill aus weiter Ferne gellt

Als es den Hals gen Himmel reckt

Rückwärts gesprochen:

«Doch dann, das fiese Monster im Wald

Das kriecht und böse guckt…»

Doch niemand sah es je genau

Den Tod kann es dir bringen

Schließ nachts die Türen zwei Mal ab

Und lass ein Stoßgebet erklingen

So geht es viele Monde schon

Die Jagd kam zum Erliegen

Dem ganzen Dorf mangelt’s am Fleisch

Der Wald wird strikt gemieden

Doch heute Nacht kam es ins Dorf

Um reiche Beute sich zu holen

Schlich leis sich an, und narrte

Des Pfarrers Tochter ward gestohlen

Am hellichten Tag bei Sonnenlicht

Doch nun hilft kein Verzagen

Jedermann spricht Mut sich zu

Um jenes Tier im Wald zu jagen

Es sind am Ende dreizehn Mann

Bewaffnet und bereit zur Jagd

Doch niemand weiß, was ihnen blüht

Und was im Walde ihnen harrt

Ist fest in Einheit jener Männer

Halte mein Schwert fest in der Hand

Folge den Anderen schweren Schrittes

Der Weg führt uns ins dunkle Tal

Und irgendwann ganz tief im Wald

Als eine Lichtung wir betreten…

Da wurde uns ums Herze kalt

Der Tod muss nicht mehr länger warten

Leichen, überall Leichen

Blut tropft aus vollen Bäumen satt

Körper, zerfetzte Körper

Wie auf der Schlachtbank aufgebahrt

All diese Leiber, alle gerichtet

Erkenne unser Nachbardorf

Niemand mehr atmet, niemand am Leben

Der Tod hat sie zu sich geholt

Und dann, weiß nicht, wie mir geschah

Etwas rast zu uns heran

Die Zeit steht still und Schreie gellen

Blut nimmt mir die Sicht

Fleisch zerreißt und Männer sterben

Ich bin der Letzte, der noch kriecht

Wisch mir das Blut aus blinden Augen

Und so schaue ich es an

Mein Herz droht, einfach stehen zu bleiben

Weil ich nicht überleben kann

Und so bleibt einzig mir mein Schwert

Niemand, der meine Schreie hört

Niemand, der mich je finden wird

Hab mich im Totenreich verirrt

So schließe ich die Augen zu

Halte gefasst den Atem an

Etwas Großes naht sich mir

Und dann…

Ah, war am Ende alles gar nicht so schlimm

Das Tier war nett.

Wir haben herum gealbert

Zwei, drei Bier, ach bin dann heim

Rückwärts gesprochen:

«Doch dann…»

Сіз жануар туралы естідіңіз бе?

Бұл шынымен қорқынышты болуы керек

Орманның тереңіне тығылды

Және тек ай сәулесінде көрінеді

Сіз жануарды көрдіңіз бе?

Бұл орманның шетінде көрінді ме?

Емендер жанасатын жерде

Содан кейін ол қансыраған қауырсындарды киді

Сіз аңның қоңырауын естідіңіз бе?

Барлығын түбіне дейін қорқытты

Алыстан қалай сықырлайды

Мойынын аспанға созғандай

Кері сөйлейді:

«Бірақ, ормандағы жағымсыз құбыжық

Ол жорғалап, бұртиды...»

Бірақ оны ешкім анық көрмеген

Бұл сізге өлім әкелуі мүмкін

Түнде есіктерді екі рет құлыптаңыз

Ал дұға оқылсын

Көптеген айлар осылай болды

Аңшылық аяқталды

Бүкіл ауылға ет жетіспейді

Орманға қатаң түрде жол берілмейді

Бірақ бүгін түнде ауылға келді

Бай олжа алу үшін

Жасырын келіп, алдады

Пастордың қызы ұрланған

Күн сәулесімен күндізгі жарықта

Бірақ қазір үмітсіздік жоқ

Әркім өзін жігерлендіреді

Сол жануарды орманда аулау үшін

Соңында он үш адам бар

Қарулы және аң аулауға дайын

Бірақ оларды не күтіп тұрғанын ешкім білмейді

Ал оларды орманда не күтіп тұр

Сол кісілердің бірлігіне берік

Қылышымды мықтап ұста

Басқаларды ауыр қадамдармен орындаңыз

Жол бізді қараңғы алқапқа апарады

Және бір сәтте орманның тереңінде

Клиринг ретінде біз кіреміз…

Содан жүрегіміз суып кетті

Өлімді бұдан былай күтудің қажеті жоқ

Денелер, денелер барлық жерде

Толық ағаштардан қан тамады

денелер, ұсақталған денелер

Сою алаңында көрсетілгендей

Осы органдардың барлығы, барлығы сотталды

Көрші ауылымызды танимыз

Енді ешкім тыныс алмайды, ешкім тірі емес

Өлім оны алып кетті

Сосын маған не болғанын білмеймін

Бір нәрсе бізге қарай жылдам келе жатыр

Уақыт тоқтап, айқайлайды

Қан мені соқыр етеді

Ет көз жасы мен адамдар өледі

Мен әлі де ең соңғысымын

Менің соқыр көзімнен қанды сүртіңіз

Ал мен оған осылай қараймын

Менің жүрегім тоқтап қалады деп қорқытады

Өйткені мен өмір сүре алмаймын

Сондықтан менің қылышымда ғана

Менің айқайымды ешкім естімейді

Мені ешкім ешқашан таба алмайды

Мен өлілер патшалығында адасып қалдым

Сондықтан мен көзімді жұмамын

Деміңізді ұстаңыз

Үлкен нәрсе келе жатыр

Содан соң…

Ақыр соңында бәрі жаман болған жоқ

Жануар жақсы болды.

Біз алдадық

Екі, үш сыра, мен үйде боламын

Кері сөйлейді:

«Бірақ содан кейін...»