Талисман - Эйсик

Талисман, ау!

Видишь свет в небесах?

Иди к нему сам!

Талисман, ау!

Только он знает, где растут чудеса!

Талисман, ау!

Видишь свет в небесах?

Иди к нему сам!

Талисман, ау!

Только он знает, где растут чудеса!

Где Иртыш берет начало,

В долине Роз, там я рос одичав,

Где и ты, приковав бы печаль,

Стал светиться, как кристалл, в один час,

Где мечты я бросал с причала:

«Прощай!»

— вслед им крича,

Где день и ночь обвенчались,

Где искра, лев и сила, cтавили печать

Во мне — Любовь,

Во мне — Огонь, во мне — кровь Гор,

Во мне — игра Ветров!

Мой мир открой:

В нём невод знаний нетронутых!

Где мечеть и храм не разлей вода — пара,.

И их выдумка — крылья и Икар!

Тут глаза цвет обретают,

И лучшие друзья — Авель и Кайн!

Здесь ведут спор великаны:

Кто старше — тайна или камень?

Красота здесь в каждом лике...

Наверняка!

Но нет зеркал!

Талисман, ау!

Видишь свет в небесах?

Иди к нему сам!

Талисман, ау!

Только он знает, где растут чудеса!

Талисман, ау!

Видишь свет в небесах?

Иди к нему сам!

Талисман, ау!

Только он знает, где растут чудеса!

В переулках памяти, не увядая,

В расстояние от сердца к центру Арктики

Земной карты блуждаем мы

В ожидании друг друга, как руки — подарка!

И я текуч, как вода, мной нельзя обладать,

Ведь я — не чья-то медаль!

Не беда!

Но остров мой всегда необитаем!

И остановлена здесь мельница времени,

Оторвано имя моё первое!

Теперь по силам мне полёт с беркутом,

Вверх, к бессмертию!

И не нужны мне крылья,

Чтоб подняться над миром,

Ведь дана мне жизнь,

Чтоб учиться расти ввысь!

Талисман!

Талисман, ау!

Видишь свет в небесах?

Иди к нему сам!

Талисман, ау!

Только он знает, где растут чудеса!

Талисман, ау!

Видишь свет в небесах?

Иди к нему сам!

Талисман, ау!

Только он знает, где растут чудеса!

Тұмар, уау!

Аспандағы жарықты көріп тұрсың ба?

Оған өзіңіз барыңыз!

Тұмар, уау!

Ғажайыптар қайда болатынын тек ол біледі!

Тұмар, уау!

Аспандағы жарықты көріп тұрсың ба?

Оған өзіңіз барыңыз!

Тұмар, уау!

Ғажайыптар қайда болатынын тек ол біледі!

Ертіс қайдан бастау алады?

Жабайы өскен Раушан алқабында,

Қайдасың, мұңды шынжырлап,

Сағат бірде кристалдай жарқырай бастады,

Мен пирстерден армандарды қайда тастадым:

«Сау болыңыз!»

олардың артынан айқайлайды

Күн мен түн үйлесетін жерде,

Қайда ұшқын, арыстан мен күш, таңба басқан

Менде махаббат бар

Менде от, менде таулардың қаны,

Менде - желдер ойыны!

Менің әлемімді ашыңыз

Қолы тимеген білімнің торы бар!

Мешіт пен ғибадатхананың суы төгілмейтін жері – жұп.

Және олардың өнертабысы - қанаттар мен Икар!

Мұнда көздер түс алады,

Ал ең жақын достар – Әбіл мен Қабыл!

Міне, алыптар дауласып жатыр:

Кім үлкен – жұмбақ па, әлде тас па?

Сұлулық әр жүзде...

Әрине!

Бірақ айна жоқ!

Тұмар, уау!

Аспандағы жарықты көріп тұрсың ба?

Оған өзіңіз барыңыз!

Тұмар, уау!

Ғажайыптар қайда болатынын тек ол біледі!

Тұмар, уау!

Аспандағы жарықты көріп тұрсың ба?

Оған өзіңіз барыңыз!

Тұмар, уау!

Ғажайыптар қайда болатынын тек ол біледі!

Сөнбестен естелік аллеяларында

Жүректен Арктиканың орталығына дейінгі қашықтықта

Біз жер картасын аралаймыз

Бір-бірін күту, қол сияқты - сыйлық!

Ал мен су сияқты сұйықпын, мен ие бола алмаймын

Өйткені, мен біреудің медалі емеспін!

Ештеңе етпейді!

Бірақ менің аралым әрқашан адамсыз!

Уақыт диірмені осында тоқтайды,

Менің атым үзіліп қалды!

Енді мен бүркітпен ұша аламын,

Өлмейтіндікке дейін!

Ал маған қанат қажет емес

Әлемнен жоғары көтерілу үшін

Өйткені, маған өмір берілді,

Өсуді үйрену үшін!

Тұмар!

Тұмар, уау!

Аспандағы жарықты көріп тұрсың ба?

Оған өзіңіз барыңыз!

Тұмар, уау!

Ғажайыптар қайда болатынын тек ол біледі!

Тұмар, уау!

Аспандағы жарықты көріп тұрсың ба?

Оған өзіңіз барыңыз!

Тұмар, уау!

Ғажайыптар қайда болатынын тек ол біледі!