Ты думаешь - всё - Ефрем Амирамов

Ты думаешь всё…

Он уже никогда не вернётся.

Что было, то было, пройдёт непонятная дрожь.

Надейся, что прошлое больше тебя не коснётся,

Вчерашняя правда, сегодня обычная ложь…

Но это не так, я не просто босяк и бродяга,

Всё готов потерять, сохраняя свободу и честь,

Без дороги своей я живу на цепи, как дворняга,

А без чести как жить?.. Разве где-то подобное есть?..

Я могу осмеять всё великое, даже святое,

И по жизни пройти босиком или просто нагим…

Я хочу обменять на собаку кольцо золотое,

Чтоб кого-то назвать мне единственным другом своим.

Знаю, это смешно, знаю глупо… но разве всё важно…

Видя жизнь и людей, не могу быть я с ними другим.

Я хочу от всего навсегда отказаться однажды,

Сохраняя в себе, что когда-то был кем-то любим.

Я увижу тебя, чтоб к губам твоим вновь прикоснуться.

Как я верил и ждал, чтобы только тебе рассказать…

Бог свидетель тому, как к тебе я стремился вернуться,

Только мне суждено невозможного вечно желать.

Сіз бәрін ойлайсыз ...

Ол ешқашан оралмайды.

Не болды, болды, түсініксіз діріл өтеді.

Өткен бұдан былай сізге әсер етпейді деп үміттенемін

Кешегі шындық, бүгінгі өтірік...

Бірақ олай емес, мен жай ғана қаңғыбас және қаңғыбас емеспін,

Бостандық пен абыройды сақтай отырып, мен бәрін жоғалтуға дайынмын,

Жолым болмаса, мен бір шынжырда өмір сүріп жатырмын.

Бірақ намыссыз қалай өмір сүреміз?.. Ондай нәрсе бір жерде бар ма?..

Мен бәрін келемеж ете аламын, тіпті қасиетті,

Жалаң аяқ немесе жалаңаш өмір сүріңіз...

Алтын сақинаны итке айырбастағым келеді,

Біреуді жалғыз досым деп айту.

Мен оның күлкілі екенін білемін, оның ақымақ екенін білемін... бірақ бұл шынымен маңызды ма...

Өмір мен адамдарды көріп, мен олармен ерекшелене алмаймын.

Бір күні бәрінен бас тартқым келеді,

Бір кездері сені біреу жақсы көретінін іште сақтау.

Мен сенің ерніңді қайта ұстағаныңды көремін.

Мен сендім және саған айтуды ғана күттім ...

Саған оралуды қалайтыныма Құдай куә,

Тек менің тағдырым мүмкін емес нәрсені мәңгілік тілеу.