Зачем ты мучаешь меня - Ефрем Амирамов

Зачем ты мучаешь меня?

Я так давно с тобой расстался.

Нам не согреться у огня,

Того, что в прошлом потерялся.

Не будем лгать самим себе

И повторять себя не будем,

Забытые в людской толпе,

Увянем от тоски по людям.

А помнишь этот звёздный сад,

Нас синими окутывал ночами?

Ты в них была чиста,

как бриллиант,

На чёрном бархате

играющий лучами.

Зачем ты мучаешь меня

Не проходящими мечтами?

Они остались в красках дня

Незримой радугой над нами.

Соединив бездонный свет

С кромешным мраком

мирозданья,

Где ничего другого нет,

Ты и любовь мне в наказанье.

Ты для меня чиста,

как бриллиант,

На чёрном бархате

играющий лучами.

Неге мені қинап жатырсың?

Мен сенімен баяғыда ажырасып кеттім.

Біз отқа жылына алмаймыз,

Өткенде жоғалған.

Өзімізге өтірік айтпайық

Және біз өзімізді қайталамаймыз

Адамдар тобында ұмытылған,

Адамдарға деген сағыныштан арыламыз.

Бұл жұлдызды бақ есіңде ме,

Түнде көкке орандық па?

Сен оларда таза едің

гауһар сияқты

Қара барқыт үстінде

сәулелермен ойнау.

Неге мені қинап жатырсың

Армандар өтпей ме?

Олар күннің түстерінде қалды

Үстімізде көрінбейтін кемпірқосақ.

Түбі жоқ жарықты қосу

Толық қараңғылықпен

ғалам,

Басқа ештеңе жоқ жерде

Сен және махаббат менің жазамсың.

Сен мен үшін тазасың

гауһар сияқты

Қара барқыт үстінде

сәулелермен ойнау.