Молодость - Ефрем Амирамов

Жаль, весна меня бросила в днях февраля,

Мне за нею теперь ни за что не успеть.

Видно годы на мне, как на шее петля,

Шаг назад это бред, шаг вперед это смерть.

Настоящее, шаткой опорой внизу,

Тело чувствует мощь разрушающих сил.

Я смахну эту жизнь, как пустую слезу

Со щеки бытия в холод вечных могил.

Припев:

Но пока не спеши уходить, моя молодость,

Даже юность свою мне не просто забыть.

И пою я давно изменившимся голосом,

Лишь о том, что надеюсь счастливым побыть.

И я рвусь из последних всех собранных сил,

Что оставили детство, юность моя.

Ведь еще никогда я свободно не жил,

Я взлечу, но насколько позволит петля.

Ақпан күндері мені тастап кеткені өкінішті,

Мен қазір оған ілесе алмаймын.

Мойнымдағы ілгек сияқты мендегі жылдарды көре аласыз,

Артқа қадам басу – бос сөз, алға қадам басу – өлім.

Төмендегі діріл тіреу,

Дене деструктивті күштердің күшін сезінеді.

Мен бұл өмірді бос көз жасындай сүртемін

Болудың бетінен мәңгілік қабірлердің суығына.

Хор:

Бірақ кетуге асықпа, жастығым,

Тіпті жастық шағымды ұмыту мен үшін оңай емес.

Мен әлдеқашан өзгерген дауыспен ән айтамын,

Тек бақытты боламын деп үміттенемін.

Мен барлық жиналған күштердің соңғысынан жыртылдым,

Балалық шағым, жастық шағым қалды.

Мен ешқашан еркін өмір сүрген емеспін,

Мен ұшып кетемін, бірақ ілмек мүмкіндік беретіндей.