Осень - Ефрем Амирамов

А у меня сегодня осень, понимаешь, осень у меня,

Но не возрастная…

Нет, не возрастная, просто грустно…

Пуста без чувств замёрзшая душа,

погреться б у огня

чужой души, где живы эти чувства…

Забыться б и уйти непобеждённым

жизнью в бесконечность.

Растаять и пропасть в бессмертном времени,

где прошлое в пути…

Явись и освяти, прости, прости мою беспечность,

Но только появись и укажи мне путь, куда идти…

Не осуждай меня, прими мою молитву,

И докажи, что жизнь не пыль,

не грязь в дворце времён…

я не хочу быть тем, что скоро станет тенью,

как пройденный этап всего, что есть,

и как забытый сон…

а у меня сегодня осень…

Ал менде бүгін күз, білесің бе, менде күз,

Бірақ жас емес...

Жоқ, жас емес, өкінішті...

Тоңған жан сезімсіз бос,

отқа қыздырыңыз

басқа біреудің жаны, бұл сезімдер тірі ...

Ұмыту және жеңіліссіз қалдыру

шексіздікке дейін өмір.

Еріп, өлмейтін уақытқа,

өткен жол қайда...

Көрініп, қасиетті ет, кешір, абайсыздығымды кешір,

Тек көрініп, маған қайда бару керектігін көрсетіңіз ...

Мені айыптама, дұғамды қабыл ал

Өмірдің шаң емес екенін дәлелде,

уақыт сарайында кір емес...

Жақында көлеңке болатын адам болғым келмейді,

барлығының өткен кезеңі ретінде,

және ұмытылған арман сияқты...

ал менде бүгін күз...