An die Nacht - Eden Weint Im Grab

Schwärzeste Wälder in der Mondesnacht

Malen Schatten, sich wiegend im Wind

Es ruft aus der Ferne, oh Wanderer gib acht

Sie sehen Dich, los flieh geschwind

An die Nacht, an die Nacht

Goldne Märchenwelt

In der Nacht, in der Nacht

Ein Lied der Sehnsucht gellt

In drohender Weisheit die Bäume schweigen

An morschen Eichen nagt die Zeit

Nachts noch verträumt sich Wipfel neigen

Im Schutze der Waldeinsamkeit

An die Nacht, an die Nacht

Goldne Märchenwelt

In der Nacht, in der Nacht

Ein Lied der Sehnsucht gellt

An die Nacht, an die Nacht

Goldne Märchenwelt

In der Nacht, in der Nacht

Ein Lied der Sehnsucht gellt

An die Nacht, an die Nacht

Tor zur Götterwelt

In der Nacht, in der Nacht

Ist das Sein erhellt

Schwärzeste Wälder in der Mondesnacht

Malen Schatten, sich wiegend im Wind

Es ruft aus der Ferne, oh Wanderer gib acht

Sie sehen Dich, los flieh geschwind

Schwarze Seen spiegeln Sternenglanz

Aus der Tiefe eine Ahnung dringt

Ein nachtumrahmter Lichtertanz

Von längst vergessnen Lehren singt

Leise schleicht es durchs Geäst

Fliehend vor taghellen Plagen

Und der einzig wahren Pest

Ein Dichter aus vergangnen Tagen

Fliehend vor der Immanenz

Sehnsuchtsvoll zurück er schaut

Oh ewiges Tor zur Transzendenz

Den Eingang hat der Mensch verbaut

An die Nacht, an die Nacht

Goldne Märchenwelt

In der Nacht, in der Nacht

Ein Lied der Sehnsucht gellt

An die Nacht, an die Nacht

Tor zur Götterwelt

In der Nacht, in der Nacht

Ist das Sein erhellt

Айлы түндегі ең қара ормандар

Бояу көлеңкелері желде тербеледі

Алыстан шақырады, ей, қаңғыбас, сақ бол

Олар сені көреді, тез қашып кетеді

Түнге, түнге

Алтын ертегі әлемі

Түнде, түнде

Сағыныш әні сыңғырлайды

Қорқынышты даналыққа ағаштар үнсіз қалады

Уақыт шіріген емендерді кеміреді

Түнде ағаш шыңдары әлі де қиялдай иіледі

Орман жалғыздығын қорғауда

Түнге, түнге

Алтын ертегі әлемі

Түнде, түнде

Сағыныш әні сыңғырлайды

Түнге, түнге

Алтын ертегі әлемі

Түнде, түнде

Сағыныш әні сыңғырлайды

Түнге, түнге

Құдайлар әлеміне кіретін қақпа

Түнде, түнде

Ағартуда

Айлы түндегі ең қара ормандар

Бояу көлеңкелері желде тербеледі

Алыстан шақырады, ей, қаңғыбас, сақ бол

Олар сені көреді, тез қашып кетеді

Қара көлдер жұлдыз сәулесін шағылыстырады

Тұңғиық тереңнен еніп кетеді

Түнгі жақтаудағы шамдардың биі

Ұмытылған сабақтарды жырлайды

Ол бұтақтардың арасынан тыныш өтеді

Күндізгі обалардан қашу

Және жалғыз шынайы оба

Өткен күндердің ақыны

Имманенттіліктен қашу

Артына сағынышпен қарайды

О, трансценденттің мәңгілік қақпасы

Кіреберісті адам салды

Түнге, түнге

Алтын ертегі әлемі

Түнде, түнде

Сағыныш әні сыңғырлайды

Түнге, түнге

Құдайлар әлеміне кіретін қақпа

Түнде, түнде

Ағартуда