L'Océan - Dominique A

On l’entendait de loin s'écraser contre terre

Ecumer de colère d'être ainsi rejeté

Au pied de pauvres dunes, sur d’indignes rochers

Lui pourtant si puissant, pourtant si volontaire

On courait sur les dunes et il apparaissait

Et parfois il daignait nous couvrir d'écume

Un de ces jours bleu gris où sa colère montait

Contre la terre et les humeurs bde la lune

L’océan

Il n’en finissait pas comme la vie lointaine

Qu’on aurait quand plus tard il faudrait être vieux

Il n’en finissait pas comme les mille semaines

Quand septembre passait et s'éteignaient tous les feux

Les feux que l’eau salée attisait en nous-mêmes

Que les enfants d’Eole entretenaient furieux

Cette douce violence qui nous brûlait les yeux

Dès qu’on entrait en lui et qu’il noyait nos peines

L’océan

Si ma ligne de vie venait à se casser

J’aimerais pour finir avoir encore le temps

De monter sur la dune et le voir écumer

J’aimerais pour finir regarder l’océan

Comme lorsque l’on courait et qu’il apparaissait

Et qu’on criait de joie, ivres de sa colère

On ne le craignait pas et nous en étions fiers

C'était la même colère qui en nous s'élevait

L’océan

(Merci à S de Seraincourt pour cettes paroles)

Оның жерге құлағанын алыстан естідік

Осылай қабылданбағанына ашуланып көбік

Кедей төбелердің етегінде, лайықсыз жартастарда

Ол соншалықты күшті, бірақ соншалықты ерікті

Біз төбелерде жүгіріп келе жатқан едік, ол пайда болды

Ал кейде ол бізді көбікпен жабуға көнді

Ашуы көтерілген көк сұр күндердің бірі

Жерге және айдың көңіл-күйлеріне қарсы

Мұхит

Бұл алыстағы өмір сияқты бітпеді

Бұл бізде кейінірек қартайған кезде болады

Бұл мың апта сияқты аяқталмады

Қыркүйек өтіп, барлық шамдар сөнгенде

От, тұзды су ішімізде жанды

Аэолдың балалары ашуланды

Көзімізді өртеп жіберген бұл тәтті зорлық

Біз оның ішіне кірген кезде ол біздің қайғы-қасіретті суға батырды

Мұхит

Менің өмірлік желім үзілсе

Аяқтауға уақытым болғанын қалаймын

Құмға мініп, оны сүзіп көру үшін

Мен мұхитқа қарауды аяқтағым келеді

Біз жүгіріп шыққан кездегідей

Ал біз оның ашуына мас болып, қуаныштан жыладық

Біз одан қорықпадық және оны мақтан тұттық

Ішімізде көтерілген сол бір ашу болды

Мұхит

(Осы сөздер үшін S de Seraincourt-қа рахмет)