Terra nola - Die Apokalyptischen Reiter

Tief stieg ich in das Tal des Schmerzes fast bis an den Grund

In die fleischliche Höhle einer sonnenlosen Welten

Hier tanzen die Verwachsenen mit den Senilen

Die Kranken und Entehrten sollten ewig sterben

Ich war in Terra Nola, wo die Tränen versteinern

Und man aus Blut Tempel baut

Ich spürte Kälte, die nicht nur Haut gerbte

In einer farbenlosen Welt

Tausend Jahre trank ich aus des Unglücks Quelle

Die den Stein in meiner Brust nährte

Tausend Jahre ruhelos durch die Ewigkeit

Bis Sehnsucht ganz verschwand

Ich war in Terra Nola …

Obwohl des Flehens lange schon müde

Erwacht ich doch mit einem Samen in meiner Hand

Und ein Engel gab mir einen Traum

Denn aus dem Samen wird ein Baum

Ich pflanzte ihn in den Herd der Finsternis

Und der Hoffnung bleicher Schimmer

Kehrte wieder zu mir zurück

Ich gab ihm den Segen, den er mir gab

Erst Wasser, dann Schatten, dann Lab

Tausend Jahre sollte es noch währen

Bis er mich trug durch die dunklen Sphären

Hinauf zum Licht in das Leben zurück

Hinauf zum Licht in das Leben zurück

Ich war in Terra Nola …

Мен ауыртпалық аңғарының түбіне дерлік терең көтерілдім

Күнсіз әлемнің тән үңгіріне

Мұнда кәрімен деформацияланған би

Науқас пен намысы жоқтар мәңгілік өлуі керек

Мен Терра-Нолада болдым, онда көз жасым тастай түседі

Ал храмдар қаннан салынған

Мен күйген тері ғана емес, суық сезіндім

Түссіз әлемде

Мың жыл бақытсыздықтың көзінен сусындадым

Кеудемдегі тасты кім нәр етті

Мәңгілік арқылы тынышсыз мың жыл

Сағыныш толығымен жойылғанша

Мен Терра Нолада болдым ...

Ұзақ уақыт өтінуден шаршаса да

Қолымда тұқыммен оянамын

Ал бір періште маған түс берді

Өйткені ағаш тұқымнан өседі

Мен оны қараңғылық ошағына отырғыздым

Және үміттің ақшыл жарқылы

Маған қайтып келді

Оның маған берген батасын бердім

Алдымен су, содан кейін көлеңке, содан кейін сары май

Ол мың жылға созылуы керек еді

Ол мені қараңғы шарлар арқылы өткізгенше

Өмірге нұрға дейін

Өмірге нұрға дейін

Мен Терра Нолада болдым ...