Crimson Tears - Dark Fortress

Mournful shadows rise,

Dusk spreads her wings

— the tomb world longs for me I kiss the withered rose

I still hold the flame that dies

I drink the wine of bitterness

For the last nocturnal caress

Night falls again — I feel the pouring rain

Melancholy — soon I will leave this void

Called life

Solitude — as I fell the blade of my knife

Death — I adore thy precious art

I open my veins

A last tear freezes my skin

The dark surrounds me within

A veil to oblivion

I entrust my spirit into death’s

Merciless arms

And another void awaits me Utopia is lost

Қайғылы көлеңкелер көтеріледі,

Ымырт қанаттарын жайды

— қала әлемі мені аңсайды Мен солған раушан гүлін сүйемін

Мен сөнетін жалынды әлі де ұстаймын

Мен ащы шарап ішемін

Соңғы түнгі сипау үшін

Түн қайтадан түседі — Мен жаңбыр жауып тұрғанын сеземін

Меланхолий - көп ұзамай мен бұл бос орын қалдырамын

Өмір деп аталады

Жалғыздық - пышақ жүзі құлағанымда

Өлім — Мен сенің асыл өнеріңді сүйемін

Мен тамырымды  ашамын

Соңғы көз жасым терімді  мұздатады

Ішімді қараңғылық қоршап тұр

Ұмытуға перде

Мен өз рухымды өлімге сеніп беремін

Аяусыз қолдар

Ал мені тағы бір қуыс күтіп тұр Утопия жоғалды