Heilung - Curse

Mein Mann Claud hat mir gesagt, dass das Wort «Heilung» von «ganz werden» kommt.

Das heisst, um uns zu heilen, müssen wir eins mit uns selbst werden.

Warum spür ich manchmal so komisch, dass alles schon bald vorbei ist?

Warum verzweifel ich manchmal und denk, dass bald meine Zeit ist?

Ich fürchte mich vor der Ahnung, ich hätt sowas wie Vorahnung.

Hoff so oft, das sind alles bloß Hirngespinste statt Warnungen.

Und doch macht alles irgendwie Sinn, es kommt alles hin.

Wenn ich still genug bin, belausch ich die Stimme tief in mir drin.

Und ich bin sofort überwältigt von dem, was ich von ihr hör.

Ich weiß nicht, ob sie mich zur Einsicht bringen kann oder mich zerstört.

Ich hör meist nicht lang genug zu, denn ich flüchte schnell vor dem Klang.

Ich kann kämpfen gegen zehn Mann, aber vor mir selbst hab ich Angst.

Und sobald ich mich wirklich öffne, eröffnet sich mit mir vieles,

gestopft in Pandoras Box, viel zu lang verdrängte Gefühle.

Und nicht nur das, ich verdränge auch das Wichtigste:

meine Einsicht, dass sie sich so oft nicht deckt mit dem Mensch,

der ich gerne scheinen will.

Ich reiss viel zu schnell die Verbindung ab zu mir selbst, weil ich Angst hab,

dass durch das Dunkle im Herzen dann meine Welt zerfällt.

Ich könnt weinen bei Beats wie diesem.

Kann mich die Melodie heilen in diesen Krisen?

Zeigen, was vor mir liegt, oder vielmehr neu definieren, was mit mir geschieht

und geschah?

Ich denk nach über alten Schmerz, der geblieben ist von dem, was war.

Ich könnt weinen bei Beats wie diesem.

Kann mich die Melodie heilen in diesen Krisen?

Zeigen, was vor mir liegt, oder vielmehr neu definieren, was mit mir geschieht

und geschah?

Ich denk nach über alten Schmerz, der geblieben ist von dem, was war.

Ich zweifel manchmal daran, dass ich älter werd und glaub fast, dass ich

irgendwann in der nächsten Zukunft versterbe.

Doch ich formulier das nicht aus, ich weiß um die Kraft der Worte.

Denk das fast nie zu Ende, das Gefühl allein lässt mich torkeln und taumeln.

Will verstehen, woher es kommt, doch ich trau mich nicht.

Kann nicht sehen, warum in meinem Leben das Grundgefühl eines der Trauer ist.

Oft scheint der Ausblick zu sein, dass ich mich verlieb und dann Halt such in

Fremdenergie, die mir jemand gibt.

Doch das kann nicht auf Dauer gut gehen, so kann die Heilung nicht kommen.

Doch sobald sie dann in mir selbst zu kommen scheint, schon lauf ich davon.

Ich trag jedes mal neue Narben davon und bin wieder weg von mir selbst.

Hab wieder verhindert, dass ich mich jetzt selbst entdecke.

Ich hab so viel Scheiße gemacht und getan, dass ich wohl daran fast zu Grunde

gehe,

wenn ich tief in mich runter sehe, ab und an.

Und wie kann ich von irgendwem bloß Verständnis für mich verlangen,

wenn ich selbst nicht weiß, was mein Geist von mir will und möchte — wer dann?

Ich könnt weinen bei Beats wie diesem.

Kann mich die Melodie heilen in diesen Krisen?

Zeigen, was vor mir liegt, oder vielmehr neu definieren, was mit mir geschieht

und geschah?

Ich denk nach über alten Schmerz, der geblieben ist von dem, was war.

Ich könnt weinen bei Beats wie diesem.

Kann mich die Melodie heilen in diesen Krisen?

Zeigen, was vor mir liegt, oder vielmehr neu definieren, was mit mir geschieht

und geschah?

Ich denk nach über alten Schmerz, der geblieben ist von dem, was war.

Ich hab keine Angst vor dem Tod, denn egal was kommt, es ist gut.

Es ist so gewollt und bestimmt, jeder Mensch hat sein Wann und Wo.

Und ich weiß, ich hab vieles vor mir, wofür sich das Leben lohnt,

doch ich spür zu selten die Sicherheit klarer Zukunftsvisionen.

Ist es sinnlos, noch dran zu denken, was Sinn macht und dann zu lenken,

wohin das Leben noch gehen soll, wenn es morgen vielleicht schon endet?

Oder ist genau der Fakt, dass es unbeständig ist, letztlich der Grund für uns,

so zu leben, als ob jeder Moment der letzte ist?

Ich weiß es nicht, doch weiß ich, ich schreib und schrei wie verzweifelt mein

Herz in das All hinaus.

Es muss alles raus, soviel weiß ich.

Vielleicht ist gerade dieser Satz auch der letzte Satz dieses Mannes.

Die Tracks sind mein Testament in Essenz im Falle des Falles.

Ich könnt weinen bei Beats wie diesem.

Kann mich die Melodie heilen in diesen Krisen?

Zeigen, was vor mir liegt, oder vielmehr neu definieren, was mit mir geschieht

und geschah?

Ich denk nach über alten Schmerz, der geblieben ist von dem, was war.

Ich könnt weinen bei Beats wie diesem.

Kann mich die Melodie heilen in diesen Krisen?

Zeigen, was vor mir liegt, oder vielmehr neu definieren, was mit mir geschieht

und geschah?

Ich denk nach über alten Schmerz, der geblieben ist von dem, was war.

Күйеуім Клод маған «емдеу» сөзі «бүтін болу» деген сөзден шыққанын айтты.

Яғни, өзімізді емдеу үшін өзімізбен бір болу керек.

Неліктен мен кейде бәрі тез бітетіндей күлкілі сезінемін?

Неліктен мен кейде үмітім үзіліп, менің уақытым жақында келеді деп ойлаймын?

Мен алдын ала ескертуден қорқамын, менде алдын ала ескерту бар.

Жиі үміттенемін, мұның бәрі ескертулердің орнына жай армандар.

Дегенмен бәрі қандай да бір мағынаға ие, бәрі орындалады.

Мен жеткілікті түрде тыныш болған кезде, мен ішімдегі дауысты тыңдаймын.

Ал мен оның аузынан естіген сөздерді естігенде бірден батып кетем.

Ол мені көруге мәжбүрлей ала ма, жоқ па, білмеймін.

Мен әдетте ұзақ тыңдамаймын, өйткені дыбыстан тез қашып кетемін.

Мен он адаммен күресе аламын, бірақ мен өзімнен қорқамын.

Мен шынымен ашылған кезде менімен көп нәрсе ашылады,

Пандораның қорабына толтырылған сезімдер ұзақ уақыт бойы басылды.

Бұл ғана емес, мен ең маңызды нәрсені басамын:

Менің түсінігім бойынша, бұл көбінесе адаммен сәйкес келмейді,

Мен жарқыратқым келеді.

Мен өзіммен байланысымды тым тез үзіп тастаймын, өйткені мен қорқамын

менің жүрегімдегі қараңғылық арқылы менің әлемім құлады.

Мен мұндай соққыларға жылай аламын.

Әуен мені осы дағдарыстарда емдей алады ма?

Алда не күтіп тұрғанын көрсету, дәлірек айтқанда, менімен не болып жатқанын қайта анықтау

және болды ма?

Мен бұрынғыдан қалған ескі ауырсыну туралы ойлаймын.

Мен мұндай соққыларға жылай аламын.

Әуен мені осы дағдарыстарда емдей алады ма?

Алда не күтіп тұрғанын көрсету, дәлірек айтқанда, менімен не болып жатқанын қайта анықтау

және болды ма?

Мен бұрынғыдан қалған ескі ауырсыну туралы ойлаймын.

Мен кейде қартайып бара жатқаныма күмәнданамын және қартайамын деп сенемін

жақын арада өледі.

Бірақ мен оны теріп айтпаймын, мен сөздің құдіретін білемін.

Ешқашан дерлік бұл туралы ойланбаңыз, жалғыз сезім мені селт еткізеді.

Оның қайдан шыққанын түсінгім келеді, бірақ батылым жоқ.

Неліктен менің өмірімдегі негізгі эмоцияның бірі қайғы екенін түсінбеймін.

Көбінесе мен ғашық болып қалатын сияқтымын, содан кейін қарауды тоқтатамын

Маған біреу беретін сыртқы энергия.

Бірақ бұл ұзақ мерзімді перспективада жақсы бола алмайды, сондықтан сауығу мүмкін емес.

Бірақ ішіме енгендей, қашып кетемін.

Әр кезде маған жаңа тыртықтар пайда болып, мен қайтадан өзімнен алыстаймын.

Мен өзімді қайта ашуға кедергі жасадым.

Мен көп нәрсені шатастырып, көп нәрсені істедім, өліп қала жаздадым

бару,

мен ішіме терең үңілгенде, анда-санда.

Ал мен қалайша біреуден мені түсінуін сұраймын

Егер мен өзім рухымның менен нені қалайтынын және нені қалайтынын білмесем, онда кім?

Мен мұндай соққыларға жылай аламын.

Әуен мені осы дағдарыстарда емдей алады ма?

Алда не күтіп тұрғанын көрсету, дәлірек айтқанда, менімен не болып жатқанын қайта анықтау

және болды ма?

Мен бұрынғыдан қалған ескі ауырсыну туралы ойлаймын.

Мен мұндай соққыларға жылай аламын.

Әуен мені осы дағдарыстарда емдей алады ма?

Алда не күтіп тұрғанын көрсету, дәлірек айтқанда, менімен не болып жатқанын қайта анықтау

және болды ма?

Мен бұрынғыдан қалған ескі ауырсыну туралы ойлаймын.

Мен өлімнен қорықпаймын, себебі не болса да, ол жақсы.

Бұл қажет және шешімді, әркімнің қашан және қайда өз уақыты бар.

Ал менде өмірді құнды ететін көп нәрсе күтіп тұрғанын білемін

бірақ мен болашаққа деген айқын көзқарастардың қауіпсіздігін сирек сезінемін.

Ақылға қонымды нәрсені ойлап, содан кейін басқарудың мағынасы жоқ па

егер ол ертең аяқталуы мүмкін болса, өмір қайда кетуі керек?

Немесе бұл тұрақты емес екенін, сайып келгенде, біз неге

әр сәт сенің соңғы сәтің сияқты өмір сүру?

Білмеймін, бірақ білемін, шарасыздай жазып, айқайлаймын

жүрек ғарышқа.

Бәрі кетуі керек, мен мұны көп білемін.

Бұл сөйлем де осы кісінің соңғы сөйлемі шығар.

Жолдар шын мәнінде менің ерік-жігерім.

Мен мұндай соққыларға жылай аламын.

Әуен мені осы дағдарыстарда емдей алады ма?

Алда не күтіп тұрғанын көрсету, дәлірек айтқанда, менімен не болып жатқанын қайта анықтау

және болды ма?

Мен бұрынғыдан қалған ескі ауырсыну туралы ойлаймын.

Мен мұндай соққыларға жылай аламын.

Әуен мені осы дағдарыстарда емдей алады ма?

Алда не күтіп тұрғанын көрсету, дәлірек айтқанда, менімен не болып жатқанын қайта анықтау

және болды ма?

Мен бұрынғыдан қалған ескі ауырсыну туралы ойлаймын.