The Wretched Living - Cryptopsy

At first we were torn apart

By the totalitarian

Omnipresent regime

Forced to hide

Forced to wait

For a time to safely escape

We watched our families, being executed

Butchered and then buried, inches away

Our unexpected fortunes

Belittled by what would happen today

Alas, we were separated

But we later found each other

In the Promised Land

No sanctum

The unholy malignancy devoured them both so slowly

Our loved ones tortuously faded right before our eyes

With our hands linked tight

We somehow managed to endure

What began as a budding friendship

Began to blossom

A second wind prompted us

To begin again

And towards a new life we were thrust

To simple abode which we shared

But as the years trickled by

We were simply forgotten

Those whom we, sacrificed

So much for, had abandoned us

The curse of the wretched living

Our bodies began to whither

But at least we had each other

The painful memories

From our past

Made what would come

That much harder

A pact was born

A plan was set

Would eighteen floors

Be high enough

When the morning came

I helped her out from her chair

And held her hand

Taking in the late October air

We made our way

Up onto the railing

We embraced, one last time

And together we leapt to die

Bound in

Rigor Mortis

For all

Eternity

At least until they pried us apart

Бастапқыда бізді жарып жүргенбіз

Тоталитарлық

Бар режим

Жасыру  мәжбүрлі

Күтуге мәжбүр

Қауіпсіз қашу үшін біраз уақыт

Біз өз отбасымызды өлім жазасына кесіп жатқанын көрдік

Сойып, кейін жерленген, дюйм алыс

Біздің күтпеген сәттіліктер

Бүгін не болатынын  кемсітті

Әттең, біз бөліп қалдық

Бірақ бір-бірімізді кейін таптық

Уәде етілген жерде

Қасиетті орын жоқ

Қасиетті зұлымдық екеуін де баяу жеп қойды

Біздің жақын адамдарымыз көз алдымызда өшіп қалды

Қолдарымызды мықтап байлап

Біз қандай да бір жолмен шыдай алдық

Не бастап    жаңа достық       

Гүлдей бастады

Екінші жел бізді итермеледі

Қайтадан бастау үшін

Және жаңа өмірге қарай біз алға ұмтылды

Біз ортақ жай жайға 

Бірақ жылдар жылжыған сайын

Біз ұмытылып қалдық

Біз құрбандыққа шалғандар

Бізді тастап кеткені сонша

Бейшара өмірдің қарғысы

Біздің денеміз қайда басталды

Бірақ, кем дегенде, бізде бір-біріміз болды

Азапты естеліктер

Өткенімізден

Не келетінін жасады

Бұл әлдеқайда қиын

Келісім жасалды

Жоспар белгіленді

Он сегіз қабат болар еді

Биік болыңыз

Таң атқанда

Мен оған орындығынан тұруға көмектестім

Және оның қолын ұстады

Қазан айының соңындағы ауаны қабылдау

Біз жолға шықтық

Тірекке  дейін

Біз соңғы рет құшақтастық

Біз бірге өлуге  секірдік

Байланысты

Ригор Мортис

Барлығына

Мәңгілік

Кем дегенде бізді ажыратқанға дейін