Les Jardins Des Promesses - Cristina Marocco

C’est le bruit de l’enfance qui passe

Et qui laisse des traces

Le passéredessine ma vie

Et quelques fois l’efface

Les paroles et les voix qu’on attend

Un peu comme des promesses

Et les rêves de la nuit qui murmurent

Les fables les plus douces

J’ai gardétoutes les fleurs de l’enfance

Avec leurs inquiétudes

J’ai gardéleurs pétales fanés

Comme une vieille habitude

Et je ne voudrais rien de la vie

Qu’une longue caresse

Dans le doux de tes bras oùje pose,

Oùje laisse ma tendresse

Et quelquefois, le cњur serré,

Je me perds au premier coin de mon passé,

Tous nos rêves… Tous nos gestes… Et nos secrets

Sont au fond de mon âme

C’est làque j’ai caché…

Nos premiers mots, nos premiers pas,

Et ces montagnes de nous que tu ne sais pas,

Nos orages, nos rivières, et nos vallées

Sont tout comme les paysages qu’on aurait voulu dessiner,

Je me perds àvouloir toujours tellement chercher.

Les jardins de l’enfance se taisent et jamais ne se fanent

Ils se mêlent ànos jours, ànos nuits et àtous nos poèmes

Ils sont làcomme des paysages recouverts de poussière

Ils sont làcomme les grands voyages que l’on n’ose plus faire

Mais quelquefois, le cњur serré,

Je me perds au premier coin de mon passé,

Tous nos rêves… Tous nos gestes… et nos secrets

Sont au fond de mon âme…

C’est làque j’ai caché…

Nos premiers mots, nos premiers pas,

Et ces montagnes de nous que tu ne sais pas,

Nos murmures et nos promesses entremêlés

Sont tout comme les paysages qu’on aurait pu dessiner,

Je me perds àvouloir toujours tellement chercher.

Les jardins de l’enfance quelquefois voudraient nous laisser libres

Mais leurs fleurs et leurs arbres souvent nous empêchent de vivre.

(Merci àPSOLE pour cettes paroles)

Бұл өткен балалық шақтың үні

Және із қалдырады

Өткен өмір менің өмірімді өзгертеді

Ал кейде оны өшіріп тастаңыз

Біз күткен сөздер мен дауыстар

уәделер сияқты

Ал сыбырлаған түнгі армандар

Ең тәтті ертегілер

Мен балалық шақтың барлық гүлдерін сақтадым

Олардың уайымдарымен

Мен олардың солып қалған жапырақшаларын сақтап қалдым

Ескі әдет сияқты

Ал мен өмірден ештеңе қаламас едім

ұзақ еркелеуден гөрі

Мен жатқан құшағыңның жұмсақтығында,

Нәзіктігімді қайда қалдырамын

Ал кейде жүрегі ауырып,

Мен өткен өмірімнің бірінші бұрышында адасып кеттім,

Біздің барлық армандарымыз... Барлық ым-ишараларымыз... Және біздің құпияларымыз

Менің жан дүниемде терең

Бұл жерде мен жасырдым ...

Алғашқы сөздеріміз, алғашқы қадамдарымыз,

Ал сен білмейтін тауларымыз,

Біздің дауылдарымыз, өзендеріміз және аңғарларымыз

Біз салғымыз келетін пейзаждар сияқты,

Мен үнемі көп іздегім келіп адасып қаламын.

Балалық шақтың бақтары тынымсыз, өшпейді

Олар біздің күндерімізбен, түндерімізбен және барлық өлеңдерімізбен араласады

Олар шаң басқан пейзаждар сияқты

Олар біз енді баруға батылы жетпейтін ұлы саяхаттар сияқты сонда

Бірақ кейде жүрегі ауырып,

Мен өткен өмірімнің бірінші бұрышында адасып кеттім,

Біздің барлық армандарымыз... Барлық ым-ишараларымыз... және біздің құпияларымыз

Менің жан дүниемде...

Бұл жерде мен жасырдым ...

Алғашқы сөздеріміз, алғашқы қадамдарымыз,

Ал сен білмейтін тауларымыз,

Біздің сыбырларымыз бен уәделеріміз тоғысты

Біз салған пейзаждар сияқты,

Мен үнемі көп іздегім келіп адасып қаламын.

Балалық шақтың бақтары кейде бізді бос қалдырғысы келеді

Бірақ олардың гүлдері мен ағаштары біздің өмір сүруімізге жиі кедергі жасайды.

(Осы сөздер үшін PSOLE-ге рахмет)