Signorinella (1934) - Carlo Buti

Signorinella pallida

Dolce dirimpettaia del quinto piano

Non v'è una notte ch’io non sogni Napoli

E son vent’anni che ne sto lontano

Al mio paese nevica

Il campanile della chiesa è bianco

Tutta la legna è diventata cenere

Io ho sempre freddo e sono triste e stanco

Amore mio, non ti ricordi

Che nel dirmi addio

Mi mettesti all’occhiello una pansè

Poi mi dicesti con la voce tremula:

Non ti scordar di me

Bei tempi di baldoria

Dolce felicità fatta di niente

Brindisi coi bicchieri colmi d’acqua

Al nostro amore povero e innocente

Negli occhi tuoi passavano

Una speranza, un sogno e una carezza

Avevi un nome che non si dimentica

Un nome lungo e breve: Giovinezza

Il mio piccino

In un mio vecchio libro di latino

Ha trovato — indovina — una pansè

Perchè negli occhi mi tremò una lacrima?

Chissà, chissà perchè!

E gli anni e i giorni passano

Eguali e grigi con monotonia

Le nostre foglie più non rinverdiscono

Signorinella, che malinconia!

Tu innamorata e pallida

Più non ricami innanzi al tuo telaio

Io qui son diventato il buon Don Cesare

Porto il mantello a ruota e fo il notaio

Mentre lontana

Mentre ti sento, suona la campana

Della piccola chiesa del Gesu

E nevica, vedessi come nevica:

Ma tu, dove sei tu

Бозғылт ханым

Бесінші қабаттағы тәтті қарама-қарсы

Неапольді армандамайтын түн жоқ

Ал мен одан алыстап кеткеніме жиырма жыл болды

Менің елімде қар жауады

Шіркеу мұнарасы ақ түсті

Барлық ағаш күлге айналды

Мен үнемі тоңып, мұңайып, шаршаймын

Махаббатым, сен есіңде жоқсың

Қоштасудан гөрі

Сіз менің түйме тесігіме құмырсқа салып қойдыңыз

Сонда сен маған дірілдеп:

Мені ұмытпа

Көңіл көтерудің жақсы кездері

Ештеңеден жаралған тәтті бақыт

Тост суы бар стақандар

Біздің бейшара және бейкүнә махаббатымызға

Көздеріңде олар өтіп кетті

Үміт, арман және еркелету

Ұмытпайтын есіміңіз бар еді

Ұзын және қысқа есім: Жастар

Менің кішкентайым

Менің ескі латын кітабымда

Ол тапты - тапшы - панси

Неліктен көзімнен жас дірілдеп кетті?

Кім біледі, кім біледі неге!

Ал жылдар, күндер өтіп жатыр

Біркелкі және сұр түсті

Біздің жапырақтарымыз енді жасыл емес

Ханым, бұл қандай мұң!

Сіз ғашық және ақшылсыз

Сіз енді тоқыма станогыңыздың алдында кесте тігесіз

Міне, мен жақсы Дон Чезаре болдым

Мен плащ киемін, нотариуспын

Алыста жүргенде

Мен сені естіп тұрғанда, қоңырау соғылады

Гесу шағын шіркеуінен

Қар жауады, егер қардың қалай жауатынын көрсеңіз:

Бірақ сен, қайдасың