Rondinella forestiera (1953) - Carlo Buti

Guarda che bel tramonto,

Le stelle si son date appuntamento, mentre col cuore avvinto sospiri una

lacrima di pianto.

Tu parti e non hai voglia di partire;

tu guardi questo cielo

e questo mare;

io so dalle tue lacrime sincere che non potrai scordare il nostro amore.

Rit.

Arrivederci bella Forestiera, rondinella che parti stasera, il nido tuo lontano

forse splendido sarà, ma il cuore col mio cuore incatenato resterà.

Nel sogno sentirai come un tormento la mia voce velata di pianto,

la voce di quest' anima che ancor sospira a te ti voglio tanto bene,

non ti scordar di me!

Fiori dei verdi colli che avete ornato

I biondi suoi capelli, fiori celesti e gialli più non vedrete quegli occhioni

belli.

Le labbra ai baci miei si sono chiuse;

un treno la riporta al suo paese;

la Luna che dal cielo ci sorrise è triste come l’ombra delle case.

Rit.

Arrivederci bella Forestiera, rondinella che parti stasera, il nido tuo lontano

forse splendido sarà, ma il cuore col mio cuore incatenato resterà.

Nel sogno sentirai come un tormento la mia voce velata di pianto,

la voce di quest' anima che ancor sospira a te ti voglio tanto bene,

non ti scordar di me!

Nel sogno sentirai come un tormento la mia voce velata di pianto,

la voce di quest' anima che ancor sospira a te ti voglio tanto bene,

non ti scordar di me!

(Grazie a Lorenzo per questo testo)

Қараңдаршы, күннің батуы қандай әдемі,

Жұлдыздар кездесуді белгіледі, ал біреу жүректі қысып күрсінді

көз жасы.

Сіз кетесіз және сіз кеткіңіз келмейді;

сен мына аспанға қарайсың

және бұл теңіз;

Біздің махаббатымызды ұмыта алмайтыныңызды шынайы көз жасыңыздан білемін.

Кешіктіру

Қош бол, сұлу Бейтаныс, бүгін түнде кететін кішкентай қарлығаш, алыстағы ұяң

Мүмкін бұл керемет болар, бірақ менің шынжырлы жүрегім бар жүрек қалады.

Түсінде сен менің дауысымды азап ретінде естисің,

Сен үшін әлі де күрсінетін бұл жанның дауысы мен сені қатты жақсы көремін,

Мені ұмытпа!

Сен әсемдеген жасыл төбенің гүлдері

Оның ақшыл шаштары, ашық көк және сары гүлдері, сіз енді бұл үлкен көздерін көрмейсіз

әдемі.

Менің поцелулеріме еріндер жабылды;

пойыз оны еліне қайтарады;

Бізге аспаннан күлген Ай үйлердің көлеңкесіндей мұңды.

Кешіктіру

Қош бол, сұлу Бейтаныс, бүгін түнде кететін кішкентай қарлығаш, алыстағы ұяң

Мүмкін бұл керемет болар, бірақ менің шынжырлы жүрегім бар жүрек қалады.

Түсінде сен менің дауысымды азап ретінде естисің,

Сен үшін әлі де күрсінетін бұл жанның дауысы мен сені қатты жақсы көремін,

Мені ұмытпа!

Түсінде сен менің дауысымды азап ретінде естисің,

Сен үшін әлі де күрсінетін бұл жанның дауысы мен сені қатты жақсы көремін,

Мені ұмытпа!

(Бұл мәтін үшін Лоренцоға рахмет)