Vidala del Silencio - Atahualpa Yupanqui

Cierta vez en la mañana de un país de montañas

Azules, miraba yo esas nubes pequeñas, que suelen

Quedar como prendidas de las piedras en la mitad

Del cerro.

El aire, ausente.

Mas arriba, un cielo azul

Abajo, la tierra dura, y cálida

Alguien me dijo unas raras palabras refiriéndose

A esas nubecitas blancas, quizá lejanas ya, que

Embellecían el paisaje…

Eso, que usted está mirando, no son nubes, amigo

Yo creo que son vidalas olvidadas, esperando que

Alguien comprenda su silencio, entienda su palabra

Intuya su canción

Poco tiempo después de ese momento que no se puede

Traducir cabalmente, porque está más allá de nuestro

Entendimiento, nació la vidala del silencio

Баяғыда тау елінің таңында

Көк, мен бұл кішкентай бұлттарға қарадым, олар әдетте

Ортадағы тастар ұстағандай қал

Төбе.

Ауа, жоқ.

Жоғарыда көк аспан

Төменде жер қатты және жылы

Біреу маған сілтеме жасап біртүрлі сөздер айтты

Сол кішкентай ақ бұлттарға, мүмкін қазір алыс

Олар пейзажды безендірді ...

Қарап тұрғаның бұлт емес, досым

Менің ойымша, олар ұмытылған видалалар, күтуде

Біреу үнсіздігін түсінеді, сөзін түсінеді

Әніңді тап

Сол сәттен кейін бұл мүмкін емес

Толығымен аударыңыз, өйткені ол бізден тыс

Түсіну, тыныштық өмір туды