Terra di nessuno - Assalti Frontali

Qui sull’orlo dei binari

seduto su una banchina di marmo lunga fino a Milano

fantasma di un fantasma di stazione inesistente chiamata

Roma Nomentano

un punto in mezzo al niente

un mondo in un mondo

intorno a un mare maledetto di cemento

che a cento all’ora centomila treni navigano in corsa

incontro a un altro giorno

e intorno a me solo il calore dei colori

di sogni raccontati sui muri dai graffiti

il calore dei tuoi colori

perch il tempo che passa non pu pi cancellarli

dolce compagna di strada!

avrei voluto pi tempo

so quanto avresti voluto pi tempo per parlarci

per abbracciarci

e oggi qui sull’orlo dei binari in questo giorno

rincorro mille pensieri

e ho da farti un duro racconto

hanno bussato alla mia porta di mattina presto

e ho saputo quello che era successo nella notte al Corto

quando ero l ho visto

un inferno un incendio un inferno di lamiere

e sotto le macerie un fiore

alcuni piangono altri non parlano

in questa sporca terra d’armi

d’intrighi ingiustizie di mercanti d’inganni

e adesso che guardo attraverso questi anni

sento quanto ci sono dentro

cos forte sento a quale parte appartengo

giorno dopo giorno

ho perso il conto del tempo

non posso fermarmi mi urlo

mi urlo di andare avanti

e ti voglio dire

ti voglio dire anche se non lo so se non mi senti

voglio dirti lo stesso

che se non possono pi esserci lunghi sorrisi

in questa valle… non chieder chi legale chi illegale

se nella vita cos il nostro viaggio

non posso tornare a mani vuote al mio villaggio

storie umane nelle mille storie umane

e ogni volta e ogni volta possono fiorire o finire

e ogni volta c' sempre

chi ha davvero voglia o si sforza di capirete chi finge soltanto o soltanto

non ha nessuna voglia di capire ricordo come un’onda di ritorno

quanti personaggi troppi personaggi

le loro facce somigliarsi

e il loro vestito… non sempre quello del nemico

dividere divisi fino all’infinito

cos forti coi deboli deboli coi forti

qui sull’orlo dei binari

il sole ha lasciato solo il colore arancione

sulle mille storie umane

a uno a uno

su tutti quelli che non mi sono mai lasciato dietro

i miei fratelli

che non mi hanno mai lasciato dietro solo

nel calore di un momento che non lascia il posto al vuoto

e cammino passo dopo passo

su questa banchina di marmo

quando guardo verso l’alto mentre un lampo sfreccia

proprio sopra la mia testa sul Ponte delle Valli

una luce azzurra lampeggiante con un urlo regolare

a intervalli

e in un istante come a San Lorenzo

penso a quella macchina

volante gi da questo ponte

e in un secondo ricordo quel giorno

i maiali le facce dei nostri guardiani

grondanti piacere per quello sporco mestiere

le loro voci per radio io dentro quell’auto

sperando di uscirne pi vivo che mai

soffrendo disprezzo

contando le varie possibilit

sulle domande di quei fottuti gratuiti giudici

cos tanto lontani dalla vita di Militant A quante domande mi affollano la testa

io sono solo quello che sono

un uomo nella terra di nessuno

conosco il prezzo alto della coerenza in questa terra

di volta in volta sento chi la abita al fianco

e conosco bene il volto di chi la calpesta

l’ho visto troppe volte contro

vivendo come di notte il giorno e di notte ogni notte

guarda come arrivano le risposte

scorrendo lasciano scorrere questo testo

verso dopo verso sopra quello che penso

sopra il silenzio

e non finita

se parliamo cos perch la nostra vita

e non sono mai mai stato cos lucido come adesso

adesso che non posso fare altro

che camminare passo dopo passo senza vie di mezzo

ad alta voce

con un sorriso dentro

e ora vado

per non tornare nel villaggio a mani vuote

Міне, жолдардың шетінде

Миланға дейінгі ұзын мәрмәр жағалауда отырды

жоқ станцияның елесі деп аталады

Рим Номентано

ортасындағы нүкте

әлемдегі әлем

қарғысқа ұшыраған бетон теңізінің айналасында

сағатына жүздегенде жүз мың пойыз жүреді

басқа күні кездесу

ал менің айналамда тек түстердің жылуы

қабырғаларда граффити арқылы айтылған армандар

түстеріңіздің жылуы

өйткені уақыттың өтуі енді оларды өшіре алмайды

тәтті жолсерік!

Мен көбірек уақытты қалайтын едім

Сіз онымен көбірек сөйлескенді қалайтыныңызды білемін

бізді құшақтау үшін

және бүгін осы күні тректердің шетінде

Мың ойдың артынан жүгіремін

және саған айтатын қиын оқиғам бар

олар таңертең ерте менің есігімді қақты

мен түнде Кортода не болғанын білдім

мен болған кезде көрдім

тозақ оты тозақ металл қаңылтырлар

ал қирандылардың астында гүл

біреу жылайды, біреу сөйлемейді

мына лас қарулы елде

алаяқтардың интригалары мен әділетсіздігі туралы

енді мен осы жылдарды қарап отырсам

Мен оның ішінде қаншалықты екенімді сезінемін

Мен қай бөлікке жататынымды сезінемін

күннен күнге

Мен уақытты жоғалттым

Мен тоқтай алмай айқайлаймын

Мен жалғастырамын деп айқайлаймын

және мен сізге айтқым келеді

Тыңдамасаң да білмесем де айтқым келеді

Сіздерге де соны айтқым келеді

бұл енді ұзақ күлімсіреу мүмкін болмаса

мына алқапта... кім заңды, кім заңсыз деп сұрама

егер бұл біздің өмірдегі саяхатымыз болса

Ауылыма құр алақан орала алмаймын

мың адам оқиғасындағы адам оқиғалары

және әр уақытта және әр уақытта олар гүлденуі немесе аяқталуы мүмкін

және әр уақытта әрқашан бар

кім шынымен қалайды немесе түсінуге тырысады, кім тек немесе тек кейіп танытады

есте сақтауды қайтару толқыны ретінде түсінуге құлшынысы жоқ

Қанша кейіпкер тым көп кейіпкер

олардың жүздері бір-біріне ұқсайды

және олардың киімі ... әрқашан жаудыкі емес

шексіздікке дейін бөлінеді

соншалықты күшті әлсізмен әлсіз күштімен

мұнда жолдардың шетінде

күн қызғылт сары түсті ғана қалдырды

мың адам оқиғасында

бірінен соң бірі

Мен ешқашан артта қалдырмағандардың барлығына

бауырларым

олар мені ешқашан жалғыз қалдырған жоқ

бостыққа жол бермейтін ыстықта

мен қадам басып жүремін

осы мәрмәр айлағында

найзағай жарқылдаған кезде мен жоғары қарасам

Менің басымның дәл үстінде Понте-делле Валли

тұрақты айқаймен жыпылықтаған көк шам

аралықта

және бірден Сан-Лоренцодағы сияқты

Мен сол көлік туралы ойлаймын

осы көпірден ұшады

және сол күнгі екінші естелікте

шошқалар біздің қамқоршыларымыздың беті

әлгі лас саудада рахаттанып тамып жатыр

Олардың дауыстары сол көліктегі радиодағы маған

бұрынғыдан да тірі шығуға үміттенеді

жек көрушілік

әртүрлі мүмкіндіктерді санау

сол бос судьялардың сұрақтары бойынша

Соғыстың өмірінен соншалықты алыс Қаншама сұрақтар менің басымды толтырады

Мен дәл сондаймын

ешкімнің жеріндегі адам

Мен бұл жердегі консистенцияның бағасы жоғары екенін білемін

анда-санда оның қасында кім тұратынын естимін

мен оны басқандардың жүзін жақсы білемін

Мен бұған қарсы тым көп көрдім

түнде күндіз және түнде әр түнде өмір сүреді

жауаптардың қалай келетінін қараңыз

айналдыру осы мәтінді жіберуге мүмкіндік береді

Мен ойлаған нәрседен кейін жоғарыға қарай

үнсіздіктен жоғары

және аяқталмады

осылай сөйлейтін болсақ, өміріміз неге

және мен ешқашан қазіргідей түсінікті болған емеспін

енді мен басқа ештеңе істей алмаймын

ортасы жоқ қадаммен жүруден гөрі

дауыстап

ішінде күлімсіреп

ал енді мен барамын

ауылға құр алақан оралмас үшін