Spugne - Assalti Frontali, Bonnot

Le spugne galleggiano un po'

Assorbono assorbono

Ma tutto ciò che assorbe affonda ed io affonderò

Prendo un po' di calma

Voglio stare a galla

Come quella volta alla porta di Ramallah

Ho chiuso gli occhi, ho aperto il mio cuore

Perché ogni giorno qualche cosa nasce e qualche cosa muore

E porto con me un dolore

Che viene da lontano, lontano è un richiamo

Le spugne galleggiano un po'

Assorbono assorbono

Ma tutto ciò che assorbe affonda ed io affonderò

Prendo un po' di calma

Voglio stare a galla

Come quella volta alla porta di Ramallah

Ho chiuso gli occhi, ho aperto il mio cuore

Perché ogni giorno qualche cosa nasce e qualche cosa muore

E porto con me un dolore

Che viene da lontano, lontano è un richiamo

Io tornavo a casa già distrutto, ripensavo a tutto

Canticchiavo il brutto, il bello e il bello e il brutto

Elaboravo il lutto

Di quello che ora è andato e quello che ho perduto

Perché non siamo niente e io sono un sopravvissuto

Va il cuore, va il cervello va vanno i nervi e i muscoli

Siamo cosi forti, fragili e minuscoli

E non importa se avrò vinto o perso io sono diverso

Accendo il fuoco di 'sto loco anche se scherzo

E qualcosa dentro è morto e prende lo sconforto

Il sogno è già finito ed era cosi corto

Dove volevo andare?

Cosa volevo fare?

Dovevo perderlo il mio sguardo e poi dimenticare

Ma resto ancora qui, tra l’esplosione e il fumo

Se non la faccio io sta strada non la fa nessuno

È pezzettino è vero, mia poesia in questa città

Ci manca molta fantasia per sopportare la realtà

Le spugne galleggiano un po'

Assorbono assorbono

Ma tutto ciò che assorbe affonda ed io affonderò

Prendo un po' di calma

Voglio stare a galla

Come quella volta alla porta di Ramallah

Ho chiuso gli occhi, ho aperto il mio cuore

Perché ogni giorno qualche cosa nasce e qualche cosa muore

E porto con me un dolore

Che viene da lontano, lontano è un richiamo

Ora assalti che dice che dice?

Militant A che dice?

Io senza lotta non so essere felice

E a roma che si dice?

Che si dice?

La vita che dice?

Ho un segno in faccia che non è una ruga è una cicatrice

E credo ancora credo sempre credo a tutto come un neonato

Qualcosa è morto ma qualcosa è anche nato

E torno a casa nel macello

Canticchiando il bello, il brutto, il brutto e il bello

Dentro al mio cervello

Accarezzando un coltello che ho sempre in mezzo ai denti

Non lo cambiamo il mondo lo lasciamo tutto come ai mezzi

Eventi, tra palazzine affari e luci delle insegne

Chi vedo?

Vedo i miei le persone degne

E lascio i dubbi filosofici ho la mia disciplina

Faccio i miei gesti meccanici parlo con la rima

Con una voce dentro dagli abissi del tempo

Qualcuno da laggiù mi ha lasciato un testamento

E resto ancora qui, tra l’esplosione e il fumo

Se non la faccio io sta strada non la fa nessuno

È pezzettino è vero, mia poesia in questa città

Ci manca molta fantasia per sopportare la realtà

Le spugne galleggiano un po'

Assorbono assorbono

Ma tutto ciò che assorbe affonda ed io affonderò

Prendo un po' di calma

Voglio stare a galla

Come quella volta alla porta di Ramallah

Ho chiuso gli occhi, ho aperto il mio cuore

Perché ogni giorno qualche cosa nasce e qualche cosa muore

E porto con me un dolore

Che viene da lontano, lontano è un richiamo

Le spugne galleggiano un po'

Assorbono assorbono

Ma tutto ciò che assorbe affonda ed io affonderò

Prendo un po' di calma

Voglio stare a galla

Come quella volta alla porta di Ramallah

Ho chiuso gli occhi, ho aperto il mio cuore

Perché ogni giorno qualche cosa nasce e qualche cosa muore

E porto con me un dolore

Che viene da lontano, lontano è un richiamo

Губкалар аздап қалқып тұрады

Олар сіңіреді

Бірақ ол сіңіретін нәрсе батады, мен де батадым

Мен аздап тыныштық аламын

Мен суда қалғым келеді

Сол кездегі Рамалла қақпасындағыдай

Көзімді жұмдым, жүрегімді аштым

Өйткені күнде бір нәрсе туып, бірдеңе өледі

Ал мен өзіммен бірге ауырсынуды алып жүрмін

Алыстан келеді, алыстан шақырады

Губкалар аздап қалқып тұрады

Олар сіңіреді

Бірақ ол сіңіретін нәрсе батады, мен де батадым

Мен аздап тыныштық аламын

Мен суда қалғым келеді

Сол кездегі Рамалла қақпасындағыдай

Көзімді жұмдым, жүрегімді аштым

Өйткені күнде бір нәрсе туып, бірдеңе өледі

Ал мен өзіммен бірге ауырсынуды алып жүрмін

Алыстан келеді, алыстан шақырады

Мен үйге қирап оралдым, мен бәрін ойладым

Мен шіркін, әдемі, әдемі, ұсқынсызды ызылдадым

Мен жоқтауды пысықтадым

Қазір ненің жоғалғанын және нені жоғалтқаным туралы

Өйткені біз ешнәрсе емеспіз және мен аман қалдым

Жүрек кетеді, ми кетеді, жүйкелер мен бұлшықеттер кетеді

Біз сондай күшті, нәзік және кішкентаймыз

Ал жеңсем де, жеңілсем де маңызды емес, мен басқашамын

Мен қалжыңдасам да 'I'm loco отын жағамын

Ал іште бір нәрсе өліп, үмітін үзеді

Арман аяқталды және өте қысқа болды

Мен қайда барғым келді?

Мен не істегім келді?

Көзімді жоғалтып, кейін ұмытуым керек еді

Бірақ мен әлі де осындамын, жарылыс пен түтіннің арасындамын

Мен жасамасам, оны ешкім жасамайды

Кішкентай кесек бұл рас, менің бұл қаладағы өлеңім

Бізге шындықты өңдеу үшін көп қиял жетіспейді

Губкалар аздап қалқып тұрады

Олар сіңіреді

Бірақ ол сіңіретін нәрсе батады, мен де батадым

Мен аздап тыныштық аламын

Мен суда қалғым келеді

Сол кездегі Рамалла қақпасындағыдай

Көзімді жұмдым, жүрегімді аштым

Өйткені күнде бір нәрсе туып, бірдеңе өледі

Ал мен өзіммен бірге ауырсынуды алып жүрмін

Алыстан келеді, алыстан шақырады

Енді шабуыл, ол не дейді, не дейді?

Соғыс сен не айтып тұрсың?

Күрессіз мен қалай бақытты болуды білмеймін

Ал Римде олар не дейді?

Олар не дейді?

Өмір не дейді?

Бетімде әжім емес тыртық деген із бар

Мен әлі күнге дейін нәресте сияқты бәріне сенемін деп ойлаймын

Бірдеңе өлді, бірақ бірдеңе дүниеге келді

Ал мен үйге, қасапханаға барамын

Жақсыны да, жаманды да, жаманды да, жақсыны да мысқылдап

Менің миымның ішінде

Үнемі тісімнің арасында жүретін пышақты сипау

Біз әлемді өзгертпейміз, оның бәрін құрал ретінде қалдырамыз

Іс-шаралар, соның ішінде бизнес ғимараттары мен маңдайша шамдары

Мен кімді көремін?

Мен өзімнің лайықты адамдарымды көремін

Мен өзімнің пәнім бар философиялық күмәнді қалдырамын

Мен механикалық қимылдарымды жасаймын, рифмамен сөйлесемін

Уақыт тұңғиығынан шыққан дауыспен

Төменде біреу маған өсиет қалдырды

Ал мен әлі осындамын, жарылыс пен түтіннің арасында

Мен жасамасам, оны ешкім жасамайды

Кішкентай кесек бұл рас, менің бұл қаладағы өлеңім

Бізге шындықты өңдеу үшін көп қиял жетіспейді

Губкалар аздап қалқып тұрады

Олар сіңіреді

Бірақ ол сіңіретін нәрсе батады, мен де батадым

Мен аздап тыныштық аламын

Мен суда қалғым келеді

Сол кездегі Рамалла қақпасындағыдай

Көзімді жұмдым, жүрегімді аштым

Өйткені күнде бір нәрсе туып, бірдеңе өледі

Ал мен өзіммен бірге ауырсынуды алып жүрмін

Алыстан келеді, алыстан шақырады

Губкалар аздап қалқып тұрады

Олар сіңіреді

Бірақ ол сіңіретін нәрсе батады, мен де батадым

Мен аздап тыныштық аламын

Мен суда қалғым келеді

Сол кездегі Рамалла қақпасындағыдай

Көзімді жұмдым, жүрегімді аштым

Өйткені күнде бір нәрсе туып, бірдеңе өледі

Ал мен өзіммен бірге ауырсынуды алып жүрмін

Алыстан келеді, алыстан шақырады