Asbesto - Assalti Frontali

Non potevi vederlo ma dovevi saperlo

Milletrecento volte più sottile di un capello

Da un po' di tempo guardo in alto vedo i tetti con occhi diversi

I tetti vicini e quelli più lontani e persi

Guarda è lì, guarda quanto, guarda quanto amianto

Siamo circondati e stasera ho un concerto e canto

Arrivo al capannone, vedo il soffitto

Il cuore batte, chi sta più zitto?

È pieno di onduline eterne, onduline a vista

Mille persone già ballano in pista

Tutti sanno che c'è

Tutti sanno che c'è

Tutti sanno che c'è

Asbesto, pochi sanno cos'è

Dieci casse suonano a sinistra, dieci casse a destra

Pareti e tutto vibrano come un’orchestra

Difficile fermare un masso che rotola

Mentre il tetto si sgretola e il posto spopola

La polvere scende, chi difende i ragazzi

Chi ha urlato giustizia, li hanno passati per pazzi

È passata anche la pioggia, il vento, il sole, la neve

La terra trema, sento la terra che lieve

Tutti sanno che c'è

Tutti sanno che c'è

Tutti sanno che c'è

Asbesto, pochi sanno cos'è

Io penso al mio amico Adriano, lo vorrei qui se potessi

E tutti gli operai scomparsi lungo i processi

Adriano l’amianto non sapeva cos’era

Si fidava del suo capo quel giorno di primavera

Quando gli chiese di aggiustare un tetto d’eternit

Un favore, in cambio di un piccolo benefit

Adriano mise mano a quella copertura

Vent’anni dopo gli hanno detto non esiste cura

La guerra è nell’aria, non appartiene al passato

Io mi inchino ai caduti e a Casale Monferrato

E voglio urlarlo al cielo, tutti sanno che c'è

Tutti sanno che c'è ma pochi sanno cos'è

Cos'è l’amianto cos'è la fibra d’asbesto

La chiamavano la fibra dell’oro e del resto

Ne hanno fatti di soldi, ne hanno tolte di vite

Come un gigantesco campo di margherite

Sapevano dagli anni trenta e questo spaventa

Sicuri dai sessanta, carta canta

Sapevano ma zitti dicevano: «È il progresso

Mettetelo ovunque sul tetto ogni cesso è un successo»

Guarda il campo laggiù, c'è il fiore di Adriano

Vicino il signore che abitava al primo piano

Poi un dottore che mi dice: «Sai come funziona?»

No, come funziona?

«L'amianto non perdona»

Sono fibre in un mucchietto ce ne sono milioni

Basta una, si sfarina, vola e va nei polmoni

Basta una, la respiri e non c'è modo di mandarla via

Le cellule impazziscono, è una bomba ad orologeria

Il padrone dov'è adesso?

Ha preso i soldi, è scappato

Dov'è il sindaco, il prefetto, dov'è il capo di Stato?

Siamo rimasti noi, e guardati intorno

In Italia se ne vanno dieci persone al giorno

Giustizia per l’eternit, giustizia per l’eternit

Giustizia per l’eternit non è stata fatta

Сіз оны көре алмадыңыз, бірақ сіз оны білуіңіз керек еді

Шаштан мың үш жүз есе жұқа

Біраз уақыттан бері мен төбелерді әртүрлі көзбен көріп жүрмін

Жақын маңдағы шатырлар және одан да алыс және жоғалған шатырлар

Қараңызшы, ол жерде, қанша қараңыз, қанша асбест бар

Бізді қоршап алып, бүгін кешке концертім бар, мен ән айтамын

Мен сарайға келдім, төбені көремін

Жүрек соғады, кім тыныш?

Ол мәңгілік ундулинге толы, көрінетін ундулинге толы

Қазірдің өзінде мың адам би алаңында билеп жатыр

Барын бәрі біледі

Барын бәрі біледі

Барын бәрі біледі

Асбест, оның не екенін білетіндер аз

Сол жақта он динамик, оң жақта он динамик ойнайды

Қабырғалар мен бәрі оркестр сияқты дірілдейді

Дөңгеленген тасты тоқтату қиын

Төбесі опырылып, жер тозып жатқанда

Шаң түседі, балаларды кім қорғайды

Әділдік деп айғайлағандар өздерін жынды санады

Жаңбыр, жел, күн, қар да өтті

Жер дірілдейді, мен жердің жарық екенін сеземін

Барын бәрі біледі

Барын бәрі біледі

Барын бәрі біледі

Асбест, оның не екенін білетіндер аз

Мен досым Адриано туралы ойлаймын, мүмкін болса, мен оны осында қалар едім

Ал барлық жұмысшылар процестер бойымен жоғалып кетті

Адриано асбесттің не екенін білмеді

Сол көктем күні бастығына сенді

Мәңгілік төбесін жөндеуді сұрағанда

Аз пайданың орнына жақсылық

Адриано сол қақпаққа қолын қойды

Жиырма жылдан кейін олар оған ем жоқ екенін айтты

Соғыс ауада, ол өткенге жатпайды

Мен қаза болғандарға және Касале Монферратоға тағзым етемін

Мен оны аспанға айқайлағым келеді, оның бар екенін бәрі біледі

Оның бар екенін бәрі біледі, бірақ оның не екенін білетіндер аз

Асбест дегеніміз не, асбест талшығы

Олар оны алтын талшық және қалғандары деп атады

Олар ақша тапты, өмірді алды

Ромашкалардың алып өрісі сияқты

Олар отызыншы жылдардан бері біледі және бұл қорқынышты

Әлбетте, алпысыншы жылдардан бастап, қағаз жырлайды

Олар білді, бірақ үнсіз: «Бұл прогресс

Оны шатырдың кез келген жеріне қойыңыз, әр дәретхана сәтті болады »

Мына жақтағы егіске қараңызшы, Адриан гүлі бар

Бірінші қабатта тұратын джентльменнің қасында

Содан кейін маған: «Бұл қалай жұмыс істейтінін білесіз бе?» деп айтатын дәрігер.

Жоқ, ол қалай жұмыс істейді?

«Асбест кешірмейді»

Үйіндіде талшықтар бар, олардың миллиондары бар

Біреуі ғана, ыдырап, ұшып, өкпеге түседі

Бір ғана, сіз оны дем аласыз және оны жіберуге мүмкіндік жоқ

Жасушалар есінен танып қалады, бұл сағаттық бомба

Шебер қазір қайда?

Ол ақшаны алды, қашып кетті

Мэр, префект қайда, мемлекет басшысы қайда?

Біз қалдық, айналаға қарадық

Италияға күніне он адам барады

Мәңгілік әділдік, мәңгілік үшін әділдік

Мәңгілік әділдік орнаған жоқ