Fou de reines - Antoine Elie

J’m’y suis jeté comme une éponge

J’y ai dormi comme sous les ponts

J’m’y suis perdu comme la romance

Comme mes parents apparemment

Comme saut dans l’vide où y’a trop d'étages

J’vais atterrir dans un dôle d'état…

Comme tétanos chopé par la rose

J’tombe amoureux… J’venais d’par là-haut…

Tu m’as tenu par la langue

Fait mal en me parlant

Tu m’as tué à la longue

De ton ton railleur

Doigt sur mes failles…

J’t'écris loin d’ma paranoïa

Les larmes, ça part à l’encre

J’te quitte et je pars à l’ombre

S’tu cries, tu brailles

Moi, je s’rai ailleurs

Plus d’amour, j’suis claqué, non ci-mer

C’est la mort à quelques centimètres

Tu m’prendras plus par les sentiments

Y’a plus rien qui m’manque là

J’pars gentiment…

Mes amours, c’est comme de longs hivers sombres

Trop longues versions d’songes ou d’faits divers

J’suis né seul, j’y retournerai

C’est l’dernier message d’un fou de reines

Un fou de reines…

A bout de rêves…

Qu’a plus le goût de rien

Une vie sans toi, une vie s’entame

J’n’aurai laissé que cette note

J’serai plus là, non, j’abandonne

Comme mes parents apparemment

J’aimais t’aimer mais c’est trop tard

L’amour a traversé l’automne…

C'était le bagne mais c'était le nôtre

Nous deux dans ton appartement

Le temps m’a eu par sa langueur

«Chérie, me fais pas ça, non !

«J'me refais des passages en larmes

De nos fous rires

D’nos nuits d’euphorie

Le reste qu’on passe à mentir

On s’aimait mais pas seul’ment

La vérité me blesse à mort

Pas l’temps de vieillir

On s’déchire en folie

Plus d’amour, j’suis claqué, non ci-mer

C’est la mort à quelques centimètres

Tu m’prendras plus par les sentiments

Y’a plus rien qui m’manque là

J’pars gentiment…

Mes amours, c’est comme de longs hivers sombres

Trop longues versions d’songes ou d’faits divers

J’suis né seul, j’y retournerai

C’est l’dernier message d’un fou de reines

Un fou de reines…

A bout de rêves…

Qu’a plus le goût de rien

Мен оған губка сияқты өзімді тастадым

Мен сол жерде көпірлердің астында жатқандай ұйықтадым

Мен романтика сияқты оның ішінде адасып қалдым

Менің ата-анам сияқты

Тым көп қабат бар бос жерге секіру сияқты

Мен штатқа қонамын...

Раушан ұстаған сіреспе сияқты

Мен ғашықпын... Мен сол жақтан келдім...

Тілімнен ұстадың

Менімен сөйлескенім ауырды

Сіз мені ұзақ уақыт бойы өлтірдіңіз

Сіздің мазақ еткен үніңізде

Менің кемшіліктерімді саусақпен басу...

Мен сізге паранойямнан алыс хат жазамын

Көз жасы сияға түседі

Мен сені тастап, көлеңкеге барамын

Айқайласаң, айқайлайсың

Мен, мен басқа жерде боламын

Сүйіспеншілік жоқ, мен ұрдым, ци-мер жоқ

Бұл өлім дюймдік жерде

Сіз мені көбірек сезіммен қабылдайсыз

Мен енді сағынатын ештеңе жоқ

Мен жақсы кетіп қалдым ...

Менің сүйіктілерім, бұл ұзақ қараңғы қыс сияқты

Армандардың тым ұзақ нұсқалары немесе әртүрлі фактілер

Мен жалғыз туғанмын, сонда қайтамын

Бұл жынды патшайымның соңғы хабарламасы

Ақылсыз патшайым...

Арманнан...

Дәмі енді ештеңеге ұқсамайды

Сенсіз өмір, өмір басталады

Мен осы жазбаны ғана қалдырар едім

Мен енді ол жерде болмаймын, жоқ, мен бас тартамын

Менің ата-анам сияқты

Мен сені сүйгенді сүйдім, бірақ бәрі кеш

Махаббат күзден өтті...

Бұл түрме еді, бірақ біздікі еді

Сіздің пәтеріңізде екеуміз

Уақыт мені әлсіретіп алды

«Жаным, маған бұлай жасама, жоқ!

«Мен көз жасыммен үзінділерді қайталаймын

Біздің күлкімізден

Біздің эйфория түндерімізден

Қалғанын өтірікпен өткіземіз

Біз бір-бірімізді сүйдік, тек қана емес

Шындық мені өлгенше ауыртады

Қартаюға уақыт жоқ

Біз өзімізді жұлып аламыз

Сүйіспеншілік жоқ, мен ұрдым, ци-мер жоқ

Бұл өлім дюймдік жерде

Сіз мені көбірек сезіммен қабылдайсыз

Мен енді сағынатын ештеңе жоқ

Мен жақсы кетіп қалдым ...

Менің сүйіктілерім, бұл ұзақ қараңғы қыс сияқты

Армандардың тым ұзақ нұсқалары немесе әртүрлі фактілер

Мен жалғыз туғанмын, сонда қайтамын

Бұл жынды патшайымның соңғы хабарламасы

Ақылсыз патшайым...

Арманнан...

Дәмі енді ештеңеге ұқсамайды