Дождик - Анита Цой

Дождик в окно мокрыми лапками бъется

Зябко на улице в нашем дворе

Дождик осенний ничего не добъется

Нас покидает любовь в сентябре

Не забуду я летнее солнце

Не забуду тебя под окном

Все равно ты любви не дождешься

Она спит под холодным дождем

Ветер тучи по небу гонит

Все придуманно, но не мной

Ты поверь так природа хочет

Чтобы мы расстались с тобой

Сдождиком вместе мы будем смеяться

С дождиком плакать мы будем вдвоем

Скоро и с ним мне придется расстаться

Зимние вьюги прийдут с февралем

Не забуду я летнее солнце

Не забуду тебя под окном

Все равно ты любви не дождешься

Она спит под холодным дождем

Ветер тучи по небу гонит

Все придуманно, но не мной

Ты поверь так природа хочет

Чтобы мы расстались с тобой

Терезеде жаңбыр дымқыл табандарымен ұрады

Біздің аулада сыртта салқын

Күзгі жаңбыр ештеңеге қол жеткізе алмайды

Махаббат бізді қыркүйекте тастап кетеді

Жазғы күнді ұмытпаймын

Мен сені терезенің астында ұмытпаймын

Сіз әлі де махаббатты күте алмайсыз

Ол суық жаңбырда ұйықтайды

Жел бұлттарды аспанға шығарады

Барлығын ойлап тапқан, бірақ мен емес

Табиғат осылай қалайды деп сенесіз

Сізбен қоштасуымыз үшін

Жаңбыр жауса бірге күлеміз

Жаңбырмен бірге жылаймыз

Жақында мен онымен қоштасуым керек

Қысқы боран ақпанмен бірге келеді

Жазғы күнді ұмытпаймын

Мен сені терезенің астында ұмытпаймын

Сіз әлі де махаббатты күте алмайсыз

Ол суық жаңбырда ұйықтайды

Жел бұлттарды аспанға шығарады

Барлығын ойлап тапқан, бірақ мен емес

Табиғат осылай қалайды деп сенесіз

Сізбен қоштасуымыз үшін