Питерский флоу - Alai Oli

Я пыталась не думать

И забыла куда я иду

И своём имя, амиго…

Хотела бы я, как ты, стать невидимой.

Ведь в такие моменты

Просто нужно жить дальше,

Просто встать и идти.

Ты же знаешь, амиго,

Такие как я не плачут —

просто прячутся во дворы…

Этот питерский флоу,

И я мечтаю, чтобы соль с моих глаз

Не заметил никто.

И этот твой город,

Он целует меня насквозь.

У этих мостов

Ветер летел за тобою,

Запутался в кончиках дредов

светлых волос…

Ведь ты уже вечность,

Мне не догнать тебя никогда.

Амиго, ты знаешь я смотрелась в витрины

Отражаясь в них тысячей глаз.

Я — городской сумасшедший под ливнем,

Капли сквозь меня и посох дождя в руках.

Я столько лет торопилась,

Просыпаясь в других городах

Про тебя такой долгий сон,

А теперь смотри, амиго,

Я целую глазами стены каждого дома…

И он, этот питерский флоу,

И я мечтаю, чтобы соль с моих глаз

Не заметил никто.

И этот твой город,

Он целует меня насквозь.

У этих мостов

Ветер летел за тобою,

Запутался в кончиках дредов

светлых волос…

Ведь ты уже вечность,

Мне не догнать тебя никогда.

Мен ойламауға тырыстым

Ал мен қайда барарымды ұмытып қалдым

Ал сенің атың, досым...

Менде сен сияқты көрінбейтін болсам ғой.

Өйткені, осындай сәттерде

Тек өмір сүруді жалғастыру керек

Тек тұрыңыз да кетіңіз.

Білесің бе, достым,

Мен сияқтылар жыламайды

тек аулаларда тығылып...

Бұл Санкт-Петербург ағыны

Ал мен көзімнен тұзды армандаймын

Ешкім байқамады.

Және бұл сенің қалаң

Ол менімен тікелей сүйеді.

Осы көпірлер арқылы

Артыңнан жел соқты

Дредлоктардың ұштарында шиеленіскен

сары шаш...

Өйткені, сен қазірдің өзінде мәңгіліксің,

Мен сені ешқашан қуып жете алмаймын.

Амиго, мен терезеге қарағанымды білесің

Оларда мың көзбен ой елегінен өткізу.

Мен жаңбырда қаланың есуас адамымын

Менің қолымда жаңбыр таяқшасы мен тамшылары.

Қаншама жыл асықтым

Басқа қалаларда ояту

Сіз туралы ұзақ арман

Енді қараңыз, досым,

Көзіммен әр үйдің қабырғаларын сүйемін...

Ал ол, осы Санкт-Петербург ағыны,

Ал мен көзімнен тұзды армандаймын

Ешкім байқамады.

Және бұл сенің қалаң

Ол менімен тікелей сүйеді.

Осы көпірлер арқылы

Артыңнан жел соқты

Дредлоктардың ұштарында шиеленіскен

сары шаш...

Өйткені, сен қазірдің өзінде мәңгіліксің,

Мен сені ешқашан қуып жете алмаймын.