Mes Soleils Et Mes Lunes - Akhenaton, Sako

Pour mes soleils et mes lunes, j’emporterai, tous les soleils et les dunes

Tous les palais, les jardins, l’or?

Vu dans mes sommeils et mes plumes

J’rendrai aux nues, la pluie d'étoiles qu’est tombé sur terre

De la voûte céleste, moi sommaire mère poussière assise

sur la croûte terrestre

Regard nébuleux;

car mes songes portent aux éthers

Point d’vue fabuleux;

insuffle l’air neuf,

pur au coeur d’mes feuilles et mes vers

Mansarde ouverte sur une cité d' lumière, l’horizon s’perd sur

Des tours et des dômes paisible havre de paix pour des femmes et des hommes

Pour vous j' porterai une source pure, jaillie d’un rocher

Qu’jamais l’aventurier n’a touché, ni l’aîné pour ses soeurs et ses frères

Cavalier, fier, porteur d’amour au fond du Cypher

Chacune de mes prières, sert Dieu, perd maudit Lucifer

Dans la soie d’Samarcande, j’envelopperai mes douces pensées pour vous

Et votre mère panserait toutes mes blessures au coeur d’mon âme et ma chair

N’voyez pas l’univers, comme une frontière entre l’sombre et le clair

Le sabre et le clair, catégories, des classes comme le notaire et le clerc

J’poserai au dessus d’vos têtes un bouclier fait d’cuivre et de fer

Où Dieu scellera notre union éternelle comme le tonnerre et l'éclair

J’dépose ma vie à vos pieds j’n’en ai qu’une elle est chère.

Refrain (x2)

Sako

Pour mes soleils et mes lunes,

Je ferai du futur une épure simple de lecture

Chasserai la peur et ses brumes

Pour que vos rêves restent ce refuge que le ciel murmure

Je paverai les rues d'élans de mon coeur pour que vos pas soient surs,

Parce que chaque jour se fait rude par nature.

Sako

J’rentre des deux pieds dans la tornade de mes nerfs,

Entre la plume et la pierre ma prose loge, esseulé j’ne sais quoi faire,

J'épelle votre nom entre 1000 qui m’viennent aux oreilles,

Egrène le temps plus précieux qu’une pierre rare, lumière rare,

Génère une rare paire, j’parle du cerveau du pieu,

et d’ses deux hémisphères

A l’ombre de sycomores !

On philosophera sur la genèse et ses mystères

Comme un jeune faon pris par un aigle entre le bec et les serres

L’entrave et le fer, j’verrai vos chaînes et j’viendrai pour les défaire

J’lèguerai au fond d’une armoire un recueil métaphorique

Comme un adoubement, célébrant une nouvelle génération poétique

Un hiver un d’ces mois rude, ou l’blizzard, glace les rivières

Mon sac sera remplir de dattes et d’vent du désert

D’un rayon d’pulsar, d’une galaxie qui décline sous l’poids des âges

S'écroule sur elle même, j’conterai cette histoire pour qu’elle n’aime

Longtemps reclus, dans l' fort discipline ascétique sévère

Difficile comme discerner, la démarcation entre le ciel bleuet la mer

Impact frontal et pontage, d’ou contact polaire

Nos yeux s’croisent, comme les hauts jets d’matière

au dessus des taches solaires

Cette strophe, bien plus qu’une lettre vulgaire

Révèle une différence majeure,

comme celle existant entre le sable et le verre

Levons nos coeurs à la gloire de lampes dans le jardin secret des pères

Ou chaque seconde, passée, voit une pensée adressée à ses perles.

C’est une pensée adressée à mes perles.

Refrain (x2)

Күндерім мен айларым үшін барлық күн мен құмдарды аламын

Барлық сарайлар, бақтар, алтындар?

Ұйқыларым мен қауырсындарымда көрінді

Мен бұлттарға, Жерге түскен жұлдыздардың жаңбырын сыйлаймын

Жәннәт қоймасынан, Мен отырмын ана шаңын

жер қыртысында

Бұлтты көзқарас;

өйткені менің армандарым эфирге апарады

Керемет көрініс;

жаңа ауамен тыныс алады,

менің жапырақтарым мен құрттарымның жүрегінде таза

Шатыр нұрлы қалаға ашылады, көкжиектен ада

Мұнаралар мен күмбездер әйелдер мен ерлерге арналған бейбіт баспана

Саған арнап тастай аққан таза бұлақ алып келемін

Әпкелері мен ағалары үшін авантюрист ешқашан қол тигізбеді, үлкені де

Шабандоз, мақтаншақ, Кифердің тереңінде махаббат иесі

Менің әрбір дұғам, Құдайға қызмет етіңіз, Люциферді жоғалтыңыз

Самарқанның жібегіне, Тәтті ойларымды саған орап аламын

Ал сенің анаң менің жанымның, етімнің жүрегіндегі бар жарамды емдейтін

Ғаламды қараңғылық пен жарықтың шекарасы ретінде көрмеңіз

Қылыш пен жарық, санаттар, нотариус пен кеңсе қызметкері сияқты сыныптар

Бастарыңа мыс пен темірден жасалған қалқан қоямын

Құдай біздің мәңгілік бірлігімізді найзағай мен найзағайдай бекітетін жерде

Мен өмірімді сенің аяғыңа қоямын Менде жалғыз ол қымбат.

Хор (x2)

Сако

Күндерім мен айларым үшін,

Мен болашақты оқуға оңай жоспар жасаймын

Қорқынышты және оның тұманын қуыңыз

Сіздің армандарыңыз аспан сыбырлайтын баспана болып қала беруі үшін

Қадамдарың сенімді болсын деп, Көшелерге жүрегімнің бұланымен асфальт саламын,

Өйткені әр күн табиғатынан қатал.

Сако

Мен жүйкемнің торнадосында екі аяғыммен барамын,

Қалам мен тастың арасында менің прозам тұр, жалғыздық не істерімді білмеймін,

Есіміңді құлағыма келген 1000-ның арасында жазамын,

Сызат уақыты сирек тастан қымбат, сирек жарық,

Сирек жұпты жасаңыз, мен қаданың миы туралы айтып отырмын,

және оның екі жарты шары

Шынарлардың көлеңкесінде!

Біз генезис және оның құпиялары туралы философиялық ойлар жүргіземіз

Бүркіт тұмсық пен тырнақтың арасына түскен жас лағындай

Бұғаулар мен темір, мен шынжырларыңды көремін, мен оларды шешуге келемін

Мен шкафтың түбіне метафоралық жинақты өсиет етемін

Дубляж сияқты, жаңа ақындық ұрпақты тойлау

Қарлы боран өзендерді мұздатып жіберетін қатал айлардың бірі

Менің сөмкем құрма мен шөл желіне толады

Пульсарлық сәуленің, ғасырлар салмағынан азайып бара жатқан галактиканың

Өзіне-өзі құлайды, бұл оқиғаны ұнатпау үшін айтамын

Ұзақ бас тарту, күшті аскеттік тәртіпте

Көк аспан мен теңіз арасындағы шекараны анықтау қиын

Фронтальды соққы және көпір, нәтижесінде полярлық байланыс

Біздің көзіміз материяның жоғары ағындары сияқты түйіседі

күн дақтарының үстінде

Бұл строфа дөрекі әріптен әлдеқайда көп

Негізгі айырмашылықты көрсетеді,

құм мен шыны арасындағы сияқты

Жүрегімізді әкелердің құпия бағында шырақтардың даңқы үшін көтер

Немесе әр секунд өткен сайын оның інжу-маржанына бағытталған ойды көреді.

Бұл менің інжу-маржаныма арналған ой.

Хор (x2)