Lumières orange - Akhenaton

Les hommes effleurent la terre de leur pas

Certains font de grandes choses, aux cieux lèvent les bras

Certains peignent des rêves sur les murs de nos vies

Et arrachent des sourires à l’air triste de nos villes

Soufflent les barrières et les fossés qui nous séparent

Dans un tourbillon de joie, jusque très tard dans la nuit

On erre et on crie à corps perdu

Que même en ces lieux maudits la grâce est descendue

Qui sait ce qui est vain, futile ou important

Réussir sa vie, être riche ou bien portant

On porte l’azur sur nos épaules comme une seconde peau

Nos cœurs sont orange comme au couchant sont les flots

Comme ces lumières qui déchirent le voile noir de la nuit

Ma feuille est un buvard, tout comme ce maillot

Il ressemble à ma ville

On était assis sur les gradins

Et j’fixais les yeux de mon père s’illuminer de joie

On ne fréquentait pas le gratin

J''étais Phil' le fils du napolitain aux cheveux châtain

Enfant des Seventies, dans une ville exsangue

À fond système D où on vit d’estanques

Où le foot est monté sur un piédestal

Où les stars du zig et du zag remplissent les stades

Certains affirment c’est un lieu triste et sale

Mais il est pauvre et le jeu électrise les âmes

Une chose sûre, dans les cœurs la mentale

Y a pas de fruits étranges sur nos arbres

Au son d’nos âmes, la passion fuit les écoles

Et ce qui nous dirige c’est la croix sur nos épaules

Garder le sens des valeurs je sais

Il en faut plus pour tirer un trait sur nos malheurs

Qu’ils comprennent ce qu’est l'éclair de la victoire dans un océan d'échecs

Avoir la chance de grimper à leur échelle

Sans s’afficher dans la télé-réalité sur toutes les chaînes

On nous parle de Movida

Mais le mauvais film est là et s’termine droit à l’hôpital

J’aimerais savoir la route à emprunter, le meilleur chemin

«Why don’t you show me the way now?

«» La feuille buvard, absorbe l'émotion tracée à l’encre noire «» Juste au-dessus «» Lumières orange qui s’allument «C'est ma ville, ses couleurs, ma plume

Nous sommes la somme de c’qu’on a vécu

Dès le début on fut privés de vagues et on n’eut que l'écume

L’espoir inscrit jusqu’au cœur des molécules

À changer des Everest en p’tits monticules

Le projet pour nous c’est, qu’on dise Amen à tout

C’est nos fesses coincées dans l’vestibule

Si on regarde la mer et le constat

On défie le destin tracé par l’adresse postale

On a des droits quoi qu’ils disent

On les fait valoir quand ils visent chacun de nos pas

Épiés, qualifiés d’impardonnables

Au lieu de salles de concert, ils nous font des MacDonald’s

On pose nos rêves sur les stars des stades

Les staffs de réac' pensent par les stat

Vivre dans leur ville un sport d'équipe

Qu’ils rendent égoïste et crachent sur l'éthique

Alors pourquoi ce maillot?

Va le dire aux autres

C’est pour fermer le clapet de ces faux philosophes

S’ils le trouvent trop noir cet oripeau

C’est la couleur des gants aux JO de Mexico

C’est clair, j’l’ai pas fait pour eux

Pour fixer d’mes yeux les cieux et arracher un sourire à mon père

Comme quand sur ces marches on était assis

Et s’projetait dans les nuages vacille

Ер адамдар өз қадамымен жерге тиеді

Кейбіреулер керемет істер жасайды, аспанға қолыңызды көтеріңіз

Кейбіреулер біздің өміріміздің қабырғаларына армандарды бояйды

Ал біздің қалалардың мұңды ауасынан жас күлкі

Бізді бөліп тұрған кедергілер мен бос орындарды жойыңыз

Қуаныш құйынында, Түннің бір уағына дейін

Біз қыдырамыз және қатты айқайлаймыз

Бұл қарғыс атылған жерлерде де рақым түсті

Ненің бос, не бос, не маңызды екенін кім біледі

Өмірде табысты болыңыз, бай немесе сау болыңыз

Лазураны екінші терідей иығымызға салып жүреміз

Күннің батуы толқындар сияқты біздің жүрегіміз сарғыш

Түннің қараңғы пердесін жыртатын шамдар сияқты

Менің парағым тазартқыш, бұл жейде де солай

Менің қалама ұқсайды

Біз трибунада отырдық

Ал мен әкемнің көздері қуаныштан балқып тұрғанын көрдім

Біз гратинге жиі бармайтынбыз

Мен қоңыр шашты неаполитандықтың ұлы Фил едім

Жетпісінші жылдардың баласы, қансыз қалада

Біз estanques бойынша өмір сүріп жатқан терең D жүйесі

Қай жерде футбол тұғырда

Стадиондарды зиг және заг жұлдыздары толтыратын жерде

Кейбіреулер бұл жерді қайғылы және лас жер дейді

Бірақ ол кедей және ойын жандарды электрлендіреді

Әрине, жүректерде ақыл-ой

Біздің ағаштарда біртүрлі жемістер жоқ

Біздің жанымыздың үнінде құмарлық мектептерден қашады

Ал бізді жетелейтін нәрсе - иығымыздағы крест

Мен білетін құндылықтарды сақтаңыз

Біздің қасіретіміздің астына сызық сызу үшін көбірек қажет

Олар сәтсіздіктер мұхитындағы жеңістің жарқырауы не екенін түсінсін

Олардың баспалдақпен көтерілу мүмкіндігі бар

Барлық арналарда реалити-теледидар көрсетілімсіз

Бізге Movida туралы айтады

Бірақ нашар фильм бар және ауруханада аяқталады

Мен баратын жолды, ең жақсы жолды білгім келеді

«Неге қазір маған жол көрсетпейсің?

"" Беттер парағы, қара сиямен жазылған эмоцияны сіңіреді "" Дәл үстінде "" Қызғылт сары шамдар жанады "Бұл менің қалам, оның түстері, менің қаламым

Біз бастан өткерген нәрселердің жиынтығымыз

Басынан бастап біз толқындардан айырылдық және бізде тек көбік болды

Молекулалардың жүрегіне жазылған үміт

Эверестті кішкентай үйінділерге айналдыру

Біз үшін жоба, бәріне Әумин деңіз

Бұл вестибюльге тығылып қалған бөкселеріміз

Теңізге және бақылауға қарасақ

Пошталық мекен-жаймен жазылған тағдырға біз қарсымыз

Олар не айтса да, біздің құқығымыз бар

Әр қадамымызды көздеген кезде біз оларды ерекшелендіреміз

Тыңдап, кешірілмейтін деп атады

Концерттік залдардың орнына олар бізді McDonalds жасайды

Біз өз армандарымызды стадион жұлдыздарына қоямыз

Реакция қызметкерлері статистика бойынша ойлайды

Командалық спорт түрі өз қаласында өмір сүр

Олар өзімшіл болып, этикаға түкіреді

Неліктен бұл жейде?

Басқаларға айт

Бұл жалған философтардың клапанын жабу

Егер олар тым қара деп тапса, бұл қаңылтыр

Бұл Мексика Олимпиадасындағы қолғаптың түсі

Түсінікті, мен мұны олар үшін жасаған жоқпын

Көзімді аспанға қадап, әкемнен күлімсіреу үшін

Осы баспалдақтарда отырғанымыздай

Және бұлттарда тербеледі