Сахалин - Олег Митяев

Как коряга на воде, брошенный,

Пасынок юродивый, остров Сахалин –

Изразец большой страны, бурями скошенный.

Я всё думал, что город, что область не та, -

Всё спешил на восток, на восток.

А и здесь, на краю, тоже нет ни черта –

Вот и белка тебе, и свисток.

Кости перемытые – белые стволы –

Догнивают на песке сирые.

Накрывайте скатертью белою столы,

Да давайте помянем гордый лес, милые.

Ветер в бухте всю ночь бурелом полоскал

Да раскладывал на берегу.

Мне б поверить опять, мне б кричать, что смогу,

Да солгу.

Не могу, не могу!

Пей да балагурь, мужик, подливай в стакан –

Я всё переслушаю, так и быть.

Только вот про веру-то помолчи пока,

Как бы не сорваться мне, как бы мне не завыть.

Обожраться икрой, обозвать жизнь игрой,

Гвоздик в душу забить да загнуть.

Всё забыть – не могу!

Всех простить – не могу!

Не могу!

Не могу!

Не могу!

Братья мои младшие, вам бы всё плясать,

Братья мои старшие, вам бы пить.

Как же перебитых мы станем воскрешать?

Возвращать назад домой всех, кого вышибли?

Через пыльные стёкла убогих витрин

Я ещё разгляжу, хоть и пьян:

Непонятно, куда-то летят журавли –

Океан впереди, океан!

Пой, уж лучше пой!

Придёт пора забыть.

Пой, уж лучше пой!

Уж лучше пой, чем выть.

Ветер в бухте всю ночь бурелом полоскал

Да раскладывал на берегу.

Мне б поверить опять, мне б кричать, что смогу,

Да солгу.

Не могу!

Не могу!

Не могу!

Судағы шұңқыр сияқты, лақтырылды,

Қасиетті ақымақ өгей бала, Сахалин аралы -

Дауыл соққан үлкен елдің тақтайшасы.

Қала, облыс бірдей емес деп ойлай бердім, –

Бәрі шығысқа, шығысқа қарай асығыс еді.

Бұл жерде, шетте, ештеңе жоқ -

Міне, сізге тиін және ысқырық.

Жуылған сүйектер - ақ діңдер -

Жетімдер құмда шіриді.

Үстелдерді ақ дастарханмен жабыңыз

Иә, асқақ орманды еске алайық, қымбаттым.

Шығанақтағы жел түні бойы желге қарсы шайнап тұрды

Иә, жағаға қойылған.

Мен тағы да сенер едім, қолымнан келгенше айқайлар едім,

Өтірік айтайын.

Мен алмаймын, алмаймын!

Ішіңіз және әзілкеш, оны стақанға құйыңыз -

Мен бәрін тыңдаймын, солай болсын.

Әзірше сенім туралы үндемей тұрыңыз,

Қалай босасам да, қалай айқайласам да.

Уылдырықты шамадан тыс жеп, өмірді ойын деп атаңыз,

Балға соғып, иілу үшін жандағы қалампыр.

Мен бәрін ұмыта алмаймын!

Мен бәрін кешіре алмаймын!

Істей алмаймын!

Істей алмаймын!

Істей алмаймын!

Бауырларым, бәрің билеулерің керек,

Үлкен ағаларым, ішу керек.

Өлгендерді қалай тірілтеміз?

Қуылғандардың барлығын үйге қайтару керек пе?

Дүкен витриналарының шаң басқан әйнегі арқылы

Мен мас болсам да, қарап көрейін:

Крандардың қайда ұшып жатқаны белгісіз -

Алда мұхит, мұхит!

Ән айтыңыз, ән айтқаныңыз жөн!

Ұмытатын кез келді.

Ән айтыңыз, ән айтқаныңыз жөн!

Айқайлағанша ән айтқан жақсы.

Шығанақтағы жел түні бойы желге қарсы шайнап тұрды

Иә, жағаға қойылған.

Мен тағы да сенер едім, қолымнан келгенше айқайлар едім,

Өтірік айтайын.

Істей алмаймын!

Істей алмаймын!

Істей алмаймын!