Сколько дорог... - Колизей

Быстро время мчится, в прошлом тают лица,

Только есть предание одно…

Много лет назад жил на свете рыцарь,

Что не знал гербов и орденов.

Вечно в дороге всегда одинокий,

Кому он и в чем дал обет?

Вправду ль то было?

Только решил он

Стать несущим свет.

Сколько дорог тебе нужно пройти —

Леса и озера лежат впереди,

Мрак наступает, но звезды сияют,

Путь освещая.

Твой конь, словно ветер, летит!

Над землей ночная мгла,

Миром правят силы зла,

Старый замок в тени облачен.

Все в замке том спит мертвым сном,

Только не смыкает глаз дракон.

Рог зазвучал, на доспехи легли

Отблески полной луны.

В битву пора стражу добра —

Драконы не страшны!

Путь его к логову змея привел.

Здесь стены колючий кустарник оплел.

Башни застыли, и небо пронзили

Острые шпили, над ними злых чар ореол.

Соло: Роман

Крылья ужаса в кромешной тьме свистят,

Пред тобой сверкнул холодный взгляд.

Нет пути назад — ты в логове огня.

Близок враг, и смерть близка.

Ты занес свой меч над головою,

Ты давно привык играть с судьбою.

Может, повезет тебе и в этот раз

Рука твоя не дрогнет в трудный час.

И до рассвета шло сраженье —

Метались призрачные тени,

Звенела сталь, пылало пламя,

И черный змей был обезглавлен…

И над проклятой долиной

Вдруг раздался гром с небес.

Дождь, смывая чары, хлынул,

Замок сумрачный исчез.

Соло: Игорь, Роман

Вьется дорога, осталось так много

Израненных бедами мест.

Вновь храбрый рыцарь скачет к границам

Темных королевств…

Берегом моря, песками меж гор,

Ведут нас дороги в бескрайний простор,

Солнцем согретый, и рыцари света

Странствуют где-то на этой земле до сих пор…

Уақыт тез өтіп жатыр, өткенге жүздер балқиды,

Бір ғана аңыз бар...

Көп жылдар бұрын бір рыцарь өмір сүрген,

Елтаңбалар мен ордендерді білмегені.

Әрқашан жолда әрқашан жалғыз

Ол кімге және не үшін ант берді?

Бұл шынымен болды ма?

Ол жай ғана шешті

Жарық әкелуші бол.

Сізге қанша жол жүру керек -

Алдында ормандар мен көлдер жатыр

Қараңғылық келеді, бірақ жұлдыздар жарқырайды

Жолды жарықтандыру.

Атың желдей ұшады!

Жер бетінде түнгі тұман,

Дүниені зұлымдық күштері билейді

Көлеңкедегі ескі қамал бұлтты.

Бұл сарайда бәрі өлі ұйқы сияқты ұйықтайды,

Айдаһар ғана көзін жұмбайды.

Керней естілді, олар сауытқа жатты

Толық айдың көріністері.

Жақсылықты қорғау үшін шайқастың уақыты келді -

Айдаһарлар қорқынышты емес!

Оның жолы оны жыланның ұясына апарды.

Мұнда қабырғалар тікенді бұталармен жабылған.

Мұнаралар қатып, аспан тесілді

Өткір шпалдар, олардың үстінде зұлымдық ореолдары.

Жеке: Романтика

Терең қараңғыда қорқыныштың қанаттары ысқырады,

Сенің алдыңнан салқын көзқарас жарқ етті.

Қайтар жол жоқ – от ұясындасың.

Жау жақын, өлім жақын.

Қылышыңды басыңа көтердің,

Тағдырмен ойнауға баяғыда үйреніп қалғансың.

Мүмкін бұл жолы да жолы боларлық шығар

Қиын кезде қолың қалтырап қалмайды.

Таң атқанша шайқас болды -

Елес көлеңкелер ұшты

Болат шырылдады, жалын лаулады,

Ал қара жыланның басы кесілді...

Ал қарғыс атқан алқаптың үстінде

Кенет аспаннан күн күркіреді.

Жаңбыр сиқырды шайып тастады,

Қараңғы қамал жоғалып кетті.

Соло: Игорь, Роман

Бұрама жол, көп қалды

Мазасыз жерлер.

Қайтадан батыл рыцарь шекараға қарай жүгіреді

Қараңғы патшалықтар...

Теңіз жағасында, тау арасындағы құмда,

Жолдар бізді шексіз кеңістікке апарады,

Күн жылынған, Жарық рыцарлары

Олар әлі де осы жердің бір жерінде қаңғып жүр ...