Пилигрим - Колизей

Сто тысяч лет, сто тысяч зим

Идёт по свету пилигрим

Среди заснеженных вершин,

Среди людей — холодных льдин.

Он хочет знать, что он любим.

Он хочет знать, что не один.

На этой проклятой земле

Несёт тепло в своей душе

Кто ищет, тот всегда найдёт свою мечту

У самой пропасти, или случайно на бегу.

И белый свет надежды с теми впереди,

Кто не боится долгого пути!

О, сколько пройдено дорог

И перечёркнуто разлук!

Не может он найти порог,

Где скажут нежно слово «друг».

Не может он найти порог,

Где он узнает, что любим.

Искать тот дом он сбился с ног,

Но всё же помнит пилигрим…

Кто ищет, тот всегда найдёт свою мечту!

У самой пропасти, или случайно на бегу.

И белый свет надежды с теми впереди,

Кто не боится долгого пути!

Кто ищет, тот всегда найдёт свою мечту!

У самой пропасти, или случайно на бегу.

И белый свет надежды с теми впереди,

Кто не боится долгого пути!

Жүз мың жыл, жүз мың қыс

Қажы дүниені шарлап жүр

Қар басқан шыңдардың арасында

Адамдардың арасында - суық мұздар.

Ол өзін жақсы көретінін білгісі келеді.

Ол жалғыз емес екенін білгісі келеді.

Бұл қарғысқа ұшыраған жерде

Жаныңызға жылулық сыйлайды

Іздеген адам әрқашан өз арманын табады

Тұңғиықта немесе кездейсоқ жүгіруде.

Үміттің ақ нұры алда,

Кім ұзақ сапардан қорықпайды!

О, қаншама жол жүрді

Және сызылған ажырасу!

Табалдырықты таба алмай,

Қай жерде «дос» деген сөз мейіріммен айтылады.

Табалдырықты таба алмай,

Біздің сүйетінімізді қайдан білсін.

Ол аяғынан айырылған үйді ізде,

Бірақ қажы әлі есінде...

Іздеген адам әрқашан өз арманын табады!

Тұңғиықта немесе кездейсоқ жүгіруде.

Үміттің ақ нұры алда,

Кім ұзақ сапардан қорықпайды!

Іздеген адам әрқашан өз арманын табады!

Тұңғиықта немесе кездейсоқ жүгіруде.

Үміттің ақ нұры алда,

Кім ұзақ сапардан қорықпайды!