Я кричу - Элизиум

День лишь гаснет на ветру, но асфальт почти остыл.

Я пока ещё иду, но куда — уже забыл.

То, что я ещё живой — не твоя заслуга,

Нам бы вовсе ни к чему расслаблять друг друга!

«Он давно уже не тот!»

— раздаётся за спиной,

Может, я не так уж плох, может, просто я больной.

Оклемаюсь, отойду, снова ломанусь по кругу.

Нам бы вовсе ни к чему мозг вскрывать друг другу!

Просто мозг вскрывать друг другу!

Я кричу, я кричу — глухо словно в башне танка.

Красная трава взошла — у меня упала планка.

Я кричу, я кричу — всё вокруг меня достало.

Жизнь не лезет из меня — что-то там внутри запало!

Кто-то скажет — пидарас, ты поверил — ну так что ж.

Я опасен и всегда свой с собой таскаю нож.

Но поверь, что я не дам тебе повод для испуга.

Нам бы вовсе ни к чему напрягать друг друга!

Просто напрягать друг друга!

Я кричу, я кричу — глухо словно в башне танка.

Красная трава взошла — у меня упала планка.

Я кричу, я кричу — всё вокруг меня достало.

Жизнь не лезет из меня — что-то там внутри запало!

Все мои друзья — подонки, все такие же, как я.

Город Нижний мне чужой, этот рай не для меня.

Обдолбаться б навсегда, да не дает подруга.

Нам бы вовсе ни к чему так любить друг друга!

Просто убивать друг друга!

Просто убивать друг друга!

Просто убивать друг друга!

Просто убивать друг друга!

Просто убивать друг друга!

Күн жел соғып бара жатыр, бірақ асфальт суып кете жаздады.

Мен әлі барамын, бірақ қайда екенін ұмытып кеттім.

Менің әлі тірі болуым сенің еңбегің емес,

Бізге бір-бірімізді демалудың қажеті жоқ!

— Ол көптен бері бұрынғыдай емес!

- артқы жағында таратылады,

Мүмкін мен соншалықты жаман емес шығармын, мүмкін мен ауырып қалған шығармын.

Мен оянамын, мен кетемін, қайтадан шеңберге асығамын.

Бізге бір-біріміздің миымызды ашудың қажеті жоқ!

Бір-біріңізге миыңызды ашыңыз!

Айғайлап жатырмын, айқайлап жатырмын – танк мұнарасында тұрғандай міңгірлеп.

Қызыл шөп көтерілді - барым құлады.

Мен айқайлаймын, айқайлаймын - айналамның бәрі шаршады.

Менен өмір көтерілмейді - ішіме бірдеңе батып кетті!

Біреу айтады - немқұрайлы, сен сендің - жарайды, солай болады.

Мен қауіптімін және әрқашан пышағымды өзіммен бірге алып жүремін.

Бірақ мен сізге қорқу үшін негіз бермеймін деп сеніңіз.

Бізге бір-бірімізді ренжітудің қажеті жоқ!

Тек бір-біріңізді қысыңыз!

Айғайлап жатырмын, айқайлап жатырмын – танк мұнарасында тұрғандай міңгірлеп.

Қызыл шөп көтерілді - барым құлады.

Мен айқайлаймын, айқайлаймын - айналамның бәрі шаршады.

Менен өмір көтерілмейді - ішіме бірдеңе батып кетті!

Менің достарымның бәрі мен сияқты ақымақ.

Нижний қаласы мен үшін жат, бұл жұмақ мен үшін емес.

Мәңгілікке тас лақтыр, бірақ қызым рұқсат бермейді.

Біз бір-бірімізді бұлай сүюдің қажеті жоқ еді!

Бір-біріңді өлтіріңдер!

Бір-біріңді өлтіріңдер!

Бір-біріңді өлтіріңдер!

Бір-біріңді өлтіріңдер!

Бір-біріңді өлтіріңдер!