Куда теряется мечта? - Элизиум

В который раз мне снова не понять,

Куда теряется мечта, куда уходит молодость и страсть, где любовь и красота,

Куда уходит ночь, куда уходит день, где лезвие ножа, где свет, где тень.

Солнце окрасит висок багряной краской, мир содрогнётся, и быть больно перестанет.

Я очарован сто лет был прекрасной сказкой, что словно зыбкий мираж в пустыне тает.

В который раз сбывается мечта и в сотый раз идёт ко дну.

В который раз забрезжит свет любви и тут же канет в темноту.

Как лето в январе, как в решете вода, сжигает в топке дней свои года.

Солнце окрасит висок багряной краской, мир содрогнётся, и быть больно перестанет.

Я очарован сто лет был прекрасной сказкой, что словно зыбкий мираж в пустыне тает.

Тағы да түсінбеймін

Арман қайда барады, жастық пен құмарлық қайда барады, махаббат пен сұлулық қайда барады,

Түн қайда барады, күн қайда барады, пышақтың жүзі қайда, жарық қайда, көлеңке қайда барады.

Күн ғибадатхананы қып-қызыл бояумен бояйды, дүние дірілдейді, ол ауыруды тоқтатады.

Жүз жылдан бері айдалада дірілдеген сағымдай еріген әдемі ертегі мені қызықтырды.

Тағы да арман орындалып, жүзінші рет түбіне түседі.

Тағы да махаббат нұры жарқырап, бірден қараңғылыққа батады.

Қаңтардағы жаздай, електен өткізген судай, от жағасында жылдарын өртеп жібереді.

Күн ғибадатхананы қып-қызыл бояумен бояйды, дүние дірілдейді, ол ауыруды тоқтатады.

Жүз жылдан бері айдалада дірілдеген сағымдай еріген әдемі ертегі мені қызықтырды.