Дорога - Олег Митяев

Хоть дорога, как стиральная доска,

И качает грузовик наш, и трясет,

Из груди никак не выскочит тоска

И обидой по щекам не потечет.

Скоро станет на полях темным-темно,

Можно будет огоньки пересчитать.

Те, что воткнуты, как свечки, в горизонт,

Словно в церкви, чтоб кого-то отпевать.

Двенадцать писем под полой — мое сокровище.

Я этой памяти хозяин и слуга.

Двенадцать месяцев читаю, а чего еще,

Когда хандра привычна и долга?

Слава Богу, что хоть было и вот так

На листочках синей пастой запеклось,

Что возможно на заснеженных верстах

Сочинять, что в самом деле не сбылось.

Степь закатным серпантином осыпать,

Добавлять лиловых сумерек на снег

До тех пор, пока не стану засыпать,

Продолжая вспоминать тебя во сне.

И ты возникаешь, как ночной звонок межгорода.

Я помню свет, когда ты в дом вошла.

И я был с ног до головы облит тем золотом,

Да позолота вся со временем сошла.

Вот и еду, и печаль невелика,

Что глаза мои слезятся на ветру.

Только дату на борту грузовика

Я сквозь изморозь никак не разберу.

То ли год, когда вернусь издалека,

То ли месяц, тот, что встречей наградит,

То ли день, когда глубокая река

Бесконечную дорогу преградит.

Жол жууға арналған тақтайдай болса да

Ал біздің жүк көлігі тербеліп, дірілдеп жатыр,

Сағыныш кеудеден аттап кетпейді

Ал реніш бетке ақпайды.

Көп ұзамай далада қараңғы, қараңғы болады,

Сіз шамдарды санай аласыз.

Көкжиекте шырақтай қадалғандар,

Біреуді жерлеу үшін шіркеудегі сияқты.

Етек астындағы он екі әріп – қазынам.

Мен осы естеліктің иесімін және қызметшісімін.

Мен он екі ай оқыдым, тағы не,

Блюз қашан үйреншікті және міндет?

Тым болмаса солай болғанына Аллаға шүкір

Оны көк пастамен жапырақтарда пісірді,

Қарлы мильдерде не болуы мүмкін

Шынында орындалмаған нәрсені жазыңыз.

Даланы күн батқан серпентинмен жаудырыңыз,

Қарға күлгін ымырт қосыңыз

Мен ұйықтағанша

Түсінде сені еске алуды жалғастыру.

Ал сіз түнгі қоңырау сияқты ұзаққа тұрасыз.

Сіз үйге кірген кездегі жарық есімде.

Мен басымнан аяғыма дейін сол алтынмен жабылдым,

Иә, алтын жалатудың бәрі уақыт өте келе шешілді.

Міне, тамақ, ал қайғы үлкен емес,

Менің көзім желде аққан.

Жүк машинасындағы күн ғана

Аязды айыра алмаймын.

Әлде алыстан қайтқан жылы,

Кездесумен марапатталатын ай,

Немесе терең өзен ағатын күні

Шексіз жолды жауып тастайды.