8 - Рем Дигга, Chris Yank, Слепро

Брачо это где мы?

Заводы, люди, смены.

Полгода будит первый.

Снова погода будет с ветром.

На пешеходе застыл пешеход утром одним,

недовольный мутно поди, пешеходный трудный пунктир

в люда тени среди крупных витрин, бордюров в пыли,

шар бурый смотри, будит весь мир, увертюра земли.

Тут он застыл на половине пути,

винстона дым погладил ноздри и выставил счет,

почему трамвай так бъет по сердцу когда катит пустым

и везёт меня Бог куда, пока мое время течет.

Эй бро, ветер дует в лицо и кружит тут всё,

ветер шепчет на ухо, ублюдок не будет легко,

скоро кончится район и вырастет старый завод,

в честь меня пустит дым из труб и снова свалится в сон.

Паршиво сынок, как никогда паршиво сынок,

я не угадал по ходу лживый кружок, не прёт вшивый станок

и меня делит напополам тут все, бар и стол,

брань и стеб ночью, утро взорвется бах и всё.

По новой, трамвай нагрянет и вырвет окурок,

выйдут оттуда люди, зайду я и выйду у клуба,

через дорогу вдоль частных домов, я частый тут гость,

прочапать пол км, а там меня вновь спрячет завод.

Работа, я поменялся в лице.

с тех пор как тут, а может когда потерялся с лицея,

блестит, шумит, искрит мой глянцевый цех,

и потом отходос, просто попадос, затёкшая шея.

Смена пьет как комар и не стелит кровать

я не смогу спать, Ваня х*йня все мне прогул ставь.

Мне нужен воздух и море, солнце, футбол.

наверное это прикол, дядя мне нужен ствол.

Брачо это где мы?

Заводы, люди, смены.

Полгода будит первый.

Снова погода будет с ветром.(2х)

Слеп Ро:

Да я не верил никогда в легенду хэппи энда.

Даст будильник пендаля для темпа.

Стас немедленно под землю, землю грешную вернись.

В шахту на весь день за шапку сухарей ох за*бись.

Как и выхода выбора нет, бывает манит карниз.

Тощий скелет, как будто кожа только.

Мощь и хребет, кофе и хлеб.

Я против воли своей профи диет.

Но речь не о плоти, мне пофиг вообще.

Бесит до рева в душе.

Летопись повторов сюжет шаблон.

Работа-дом, работа-дом.

Мы — рабы-ротобы и в робе мы умрем.

Вышел на балкон — пейзаж п*здец.

Ледяной бетон, мне б щас не здесь.

Я вижу сны только про море: пальмы, песок.

Сам взаперти будто в неволе, город запер на замок.

Сотни сонных насекомых или зомби, как угодно.

В полвосьмого прячут норов и покорно из коробок.

Вон выходят из-за корма, все х*ево.

Нет я не ною, просто кроет паранойя.

Еще горе-кредиторы не допустят моего покоя.

Хоть ночуй в этом забое, я чуть-чуть всегда в запое.

А в субботу, как по нотам превращение в отвращение.

В беспардонного урода, в воскресенье — воскрешение.

Эти недели надоели, надоело это тело.

Карусели без предела, без меры и без веры.

И наверно на планете депрессивней песни нет.

Брат, мне нужен пистолет.

Брачо это где мы?

Заводы, люди, смены.

Полгода будит первый.

Снова погода будет с ветром.(2х)

Брачо біз қайдамыз?

Зауыттар, адамдар, вахталар.

Жарты жыл бірінші болып оянады.

Ауа райы қайтадан желмен бірге болады.

Жаяу жүргіншіде жаяу жүргінші бір күні таңертең тоңып қалды,

қанағаттанбаған лайлы бару, жаяу жүргінші қиын нүктелі сызық

үлкен витриналар арасындағы көлеңкелер, шаңдағы бордюрлер,

қоңыр шарға қара, бүкіл әлем оянады, жердің увертюрасы.

Мұнда ол жарты жолда қатып қалды,

Уинстонның түтіні оның танауын сипап, төбе көрсетті,

неге трамвай бос жүргенде жүрекке сонша соғады

Уақытым таусылып жатқанда Құдай мені қайда апарады.

Ей, аға, сенің бетіңді жел соғып, бәрі айналып жатыр,

Құлағыңызға жел сыбырлайды, анау оңай болмайды,

жақында аудан бітеді, ескі зауыт өседі,

менің құрметім үшін олар мұржалардан түтін үрлеп, қайтадан арманға түседі.

Жаман ұл, бұрынғыдан да жаман ұл,

Жол бойындағы жалған шеңберді таппадым, зұлым машина асықпайды

және бәрі мені екіге бөледі, бар мен үстел,

түнде ұрысып, әзілдесе, таң атпайды, бітті.

Жаңасы бойынша трамвай жүгіріп келіп темекі тұқылын лақтырады,

адамдар сол жерден шығады, мен клубқа кіріп, шығамын,

Жеке үйлердің бойындағы жолдың бойында мен мұнда жиі келушімін,

жарты километр қазып, сонда зауыт мені тағы да жасырады.

Жұмыс, мен бетімді өзгерттім.

осы жерден, мүмкін мен лицейден адасып қалған кезде,

жарқырайды, шу шығарады, жылтыр шеберханамды жарқыратады,

сосын ысырап, жай ғана соққы, мойын қағу.

Маса сияқты сусындарды ауыстырып, төсек жасамайды

Мен ұйықтай алмаймын, Ваня маған барлық сабақты қалдырыңыз.

Маған ауа мен теңіз, күн, футбол керек.

Бұл әзіл шығар, аға, маған сандық керек.

Брачо біз қайдамыз?

Зауыттар, адамдар, вахталар.

Жарты жыл бірінші болып оянады.

Ауа райы қайтадан желмен болады.(2x)

Slep Ro:

Иә, мен бақытты аяқталу туралы аңызға ешқашан сенген емеспін.

Темп үшін пендаль дабылын береді.

Стас бірден жер астында, күнәкар жерге оралады.

Бір шляпа крекер үшін күні бойы шахтаға, о, блять.

Сондай-ақ таңдау жоқ, кейде карниз шақырады.

Арық қаңқа, тек тері сияқты.

Қуат пен омыртқа, кофе мен нан.

Мен диеталық мамандардың қалауына қарсымын.

Бірақ бұл ет туралы емес, маған мүлдем қатысы жоқ.

Ол жан дүниесінде дірілдейді.

Chronicle сюжет үлгісін қайталайды.

Жұмыс-үй, жұмыс-үй.

Біз роботталған құлбыз, киім киіп өлеміз.

Мен балконға шықтым - пейзаж бұзылды.

Мұзды бетон, мен дәл қазір бұл жерде болмас едім.

Мен тек теңізді армандаймын: пальмалар, құм.

Оның өзі тұтқында болғандай қамалды, қала қамалды.

Жүздеген ұйқышыл жәндіктер немесе зомбилер, бәрібір.

Сағат жеті жарымда олар саңылауларын жасырып, қораптардан әдептілікпен шығады.

Олар жемнің артынан шығады, барлығы x * evo.

Жоқ, мен жылап тұрғаным жоқ, бұл жай ғана паранойя.

Әлі де несие берушілер демалуға мүмкіндік бермейді.

Тым болмаса осы союда түнеймін, Мен ылғи аздап маспын.

Ал сенбіде, ноталар сияқты, жиіркенішті түрлендіру.

Ұятсыз, жексенбіде - қайта тірілу.

Бұл апталар шаршаған, бұл денеден шаршаған.

Шексіз, өлшемсіз және сенімсіз карусельдер.

Жер шарында бұдан мұңды ән жоқ шығар.

Бауырым, маған мылтық керек.

Брачо біз қайдамыз?

Зауыттар, адамдар, вахталар.

Жарты жыл бірінші болып оянады.

Ауа райы қайтадан желмен болады.(2x)