The Honour of Good Men on the Path to Eternal Glory - Winterfylleth

Then did they of proud spirit split the shield-wall,

Men of King Aethelstan, men of honour.

Battle shields were hewn with the remnants of hammers.

Befitting their noble descent,

That they should, defend their land,

In battle against each hostile people,

Horde and home!

Horde and home!

The enemy perished,

The field flowed with the blood of warriors,

Till that noble creation,

The Lords bright randle,

Sank to its seat.

The West-Saxons hewed them… Fugitives all,

Grievously with swords sharp from the grinding,

Departed then the North-men in nailed ships,

The dejected survivors of battle,

They who sought respite over deep water,

Leaving Dinges mere

Ashamed in spirit

Сосын мақтаншақ рухпен олар қалқан қабырғасын жарып жіберді,

Этелстан патшасының адамдары, құрметті адамдар.

Ұрыс қалқандары балғалардың қалдықтарымен ойылған.

Олардың асыл тұқымына лайық,

Олар өз жерін қорғауы керек,

Әрбір жау халыққа қарсы шайқаста,

Орда мен үй!

Орда мен үй!

Жау жойылды,

Далада жауынгерлердің қаны төгілді,

Сол асыл жаратылысқа дейін,

Лордтар жарқын рандле,

Орнына  отырды.

Батыс-саксондар оларды ойып алды... Қашқындар,

Қылышты қайраудан өткір,

Сол кезде шегеленген кемелермен солтүстік адамдар кетті,

Ұрыс    таң қалған                   

Терең судан тыным іздегендер,

Дингсті жай қалдыру

Рухтан ұялды